Χάθηκε ευκαιρία για υπέρβαση, πλήρωσε την έλλειψη ρεαλισμού
H AEK με το διπλό που πέτυχε την πρώτη αγωνιστική στο Μπράιτον, δημιούργησε ελπίδες, προσδοκίες για μία τεράστια επιτυχία, που τελικά δεν ήρθε.
Αναμορφωτής
Το συμπέρασμα για την Ευρωπαϊκή πορεία της φετινής ΑΕΚ, μπορεί να το βγάλει κανείς, ανάλογα με το που βάζει τον πήχη και απο που επιλέγεις να ξεκινήσει. Αν θες να δημιουργήσει συνθήκες επιτυχίας, ξεκινάς την κουβέντα, απο την τελευταία Ευρωπαϊκή έξοδο της ΑΕΚ, απο τον αποκλεισμό από την Βελέζ Μόσταρ το καλοκαίρι του 2021 και συμπεραίνεις πως έχει γίνει μεγάλη πρόοδος, αυτά τα δύο χρόνια. Η αλήθεια είναι πως κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει το πόσο σημαντικά έχει συμβάλει η παρουσία του Αλμέιδα στην ΑΕΚ. Στην προκειμένη περίπτωση, δεν μιλάμε για έναν απλά καλό προπονητή, αλλά για έναν αναμορφωτή. Για έναν άνθρωπο που ήρθε στην Ελλάδα, δίδαξε τους ποδοσφαιριστές του, ένα σύγχρονο μοντέλου ποδοσφαίρου, πήρε την ομάδα του εκτός Ευρώπης και κατέκτησε πρωτάθλημα και κύπελλο.
Θα πρέπει να βλέπουμε όμως πάντοτε τα πράγματα, όπως είναι, να κοιτάμε την μεγάλη εικόνα, την πρόοδο και να έχουμε απαιτήσεις, μόνο μέσα από απαιτήσεις, έρχεται η εξέλιξη.
Την ημέρα της κλήρωσης, ο όμιλος με Μπράιτον, Μαρσέιγ, Άγιαξ έμοιαζε με ένα βουνό, δύσκολο να το ανέβει μία Ελληνική ομάδα.
Έπεσε κάτω από τον πήχη που η ίδια δημιούργησε
Πράγματι η κλήρωση της έκανε δύσκολη την αποστολή, απο την στιγμή όμως που κατάφερε την πρώτη αγωνιστική το δύσκολο, που ήταν να κερδίσει εκτός έδρας την καλύτερη ομάδα, είχε στρωμένο τον δρόμο. Είχε επίσης την τύχη, να βρει δύο τεράστιους συλλόγους, σε προβληματική κατάσταση και έχοντας πάρει 3 βαθμούς στην έδρα της Μπράιτον, που φαινόταν πως δεν θα πάρει κανένας, είχε πολλές πιθανότητες πρόκρισης.
Η ΑΕΚ όμως έπεσε κάτω από τον πήχη που η ίδια δημιούργησε. Δεν αξιοποίησε την προβληματική κατάσταση που βρέθηκαν η Μαρσέιγ και ο Άγιαξ και έμεινε στην 4ή θέση. Στην πράξη το να ζητάμε από μία Ελληνική ομάδα να περάσει έναν εκ των Άγιαξ, Μαρσέιγ, είναι υπέρβαση και κανέναν δεν γίνεται να τον κατηγορήσουμε, επειδή δεν κατάφερε να πετύχει έναν υπερβατικό στόχο.
Την απέκλεισε ο Άκπομ
Πιστεύω όμως πάντα στις εξαιρέσεις. Η ΑΕΚ μπορούσε και είχε ιδανικές συνθήκες όσο αφορά τους αντιπάλους που είχε να αντιμετωπίσει. Ο Άγιαξ για παράδειγμα έχει τεράστιο όνομα, το γήπεδο τις φανέλες, την αύρα αλλά δεν ήταν Άγιαξ. Το καταλαβαίνει κανείς κι απο το γεγονός πως στην πράξη, την απέκλεισε ο Άκπομ.
Απο την ΑΕΚ του Αλμέιδα, αξίζει να απαιτούμε υπερβάσεις, όμως της έλλειπε η κυνικότητα. Κυνικότητα στην αποτελεσματικότητα, στην αμυντική συμπεριφορά, αλλά και στην τακτική διαχείριση.
Δεν επένδυσε στο σχέδιο που έφερε το διπλό στο Μπράιτον
Σίγουρα υπάρχουν δικαιολογίες, πιστεύω όμως πως ο Αλμέιδα, είχε το παιχνίδι, ένα ξεκάθαρο σχέδιο που απέδωσε και θα μπορούσε πάνω του, να επενδύσει και δεν το έκανε.
Στην πρεμιέρα με την Μπράιτον, η ΆΕΚ δεν ήταν αυτή που είχαμε συνηθίσει. Είχε κρατήσει την ένταση, τα τρεξίματα, την επιθετικότητα, το θάρρος, το θράσος, το μάτι που γυαλίζει, έπαιξε όμως σε πιο χαμηλά μέτρα. Η εκπληκτική εκείνο το διάστημα πορεία της Μπράιτον και η απουσία όλων των διαθέσιμων στόπερ, έφερε σε εκείνο το παιχνίδι έναν ρεαλισμό, που αποδείχτηκε ευεργετικός.
Η ΑΕΚ στο Μπράιτον, έπαιξε άμυνα σε χαμηλά μέτρα, πίεζε με τον Γκαρσία, λίγο πιο ψηλά από τον χώρο της σέντρας, είχε τον Γιόνσον ένα κλικ πιο ψηλά από τα στόπερ για να προστατεύει τους Μήτογλου, Σιμάνσκι που είχαν συνθέσει κατα ανάγκη το αμυντικό δίδυμο, ενώ οι Αραούχο, Πινέδα έκαναν μία γραμμή πίεσης, ανάμεσα στον Γκαρσία και στον Γιόνσον.
Προστασία χρειάζονται και οι Βίντα, Μουκουντί
Η ΑΕΚ έπαιξε με 24,9% κατοχή μπάλας, με φουλ όμως ένταση και με προστασία στα στόπερ. Προστασία όμως στην Ευρώπη, δεν χρειάζεται μόνο ένα πειραματικό δίδυμο στόπερ όπως αυτό των Μήτογλου, Σιμάνσκι.
Προστασία, όταν πας να παίξεις στο Βελοντρόμ, στην έδρα του Άγιαξ, χρειάζονται και οι Μουκουντί, Βίντα και όποιους στόπερ και αν αποκτήσει μία Ελληνική ομάδα.
Ο Αλμέιδα, δεν το έκανε. Πιθανότατα να θέλει κάποια στιγμή, να δημιουργήσει μία τόσο καλή ομάδα, που θα πηγαίνει να παίζει με φουλ επιθετικότητα, σε όλες τις έδρες και θα μπορεί να κερδίζει παντού με το ποδόσφαιρο του. Δεν το έχω δει ποτέ αυτό από Ελληνική ομάδα, να το κάνει αυτό, μακάρι να συμβεί, δεν το θεωρώ ποδοσφαιρικά πιθανό. Ασφαλώς και έχουμε δει Ελληνικές ομάδες, μέσα από δουλειά να φτάνουν σε ένα σημείο να είναι ανταγωνιστές σε υψηλό επίπεδο, να παίρνουν υπερβατικά αποτελέσματα, παίζοντας και σπουδαίο ποδόσφαιρο, όμως πάντοτε μέσα από τακτική διαχείριση.
Με υπερβολικά επιθετικό σχηματισμό, που έφερνε εκτεθειμένα τα στόπερ
Διαχείριση στην προκειμένη περίπτωση δεν έγινε. Δεν είμαι στις προπονήσεις της ΑΕΚ, δεν ξέρω ακριβώς σε τι κατάσταση βρίσκεται ο Γαλανόπουλος, όμως το να πάει η ΑΕΚ, να παίξει στην Ολλανδία, με τον Μάνταλο δίπλα στον Σιμάνσκι και επιθετική τετράδα, να πιέζει σε ψηλά μέτρα, είναι υπερβολικό, είναι μη ρεαλιστικό.
Απο την μία, μπορεί να πει κανείς πως η ΑΕΚ έχασε από δύο γκολ που χάρισε ο Αθανασιάδης, πως και στα τρία γκολ υπήρξαν ξεκάθαρα ατομικά λάθη, μόνο που στο δεύτερο ημίχρονο, αν στην κορυφή της επίθεσης δεν έπαιζε ο Άκπομ και είχε μείνει ο Μπρόμπι, το σκορ θα πήγαινε πολύ ψηλά.
Σε θέση εκτέλεσης με μία πάσα
Επίσης βγάζοντας απο την κουβέντα το λάθος του Αθανασιάδη στο πρώτο τέρμα, το δεύτερο και το τρίτο γκολ το δέχτηκε η ΑΕΚ, ξεκάθαρα γιατί δεν υπήρχε προστασία στους στόπερ. Στο δεύτερο γκολ δεν πήγε δυνατά στην μπάλα ο Σιμάνσκι, χάθηκε η μονομαχία, ο Χάτο, δεν είχε κανέναν αντίπαλο μπροστά του, πάσαρε στον αμαρκάριστο Τέιλορ, που εκτέλεσε χωρίς αντίπαλο. Στο τρίτο τέρμα, η πίεση στο συνηθισμένο κράτημα με πλάτη της μπάλας στον Άμραμπάτ, δίνει το δικαίωμα ξανά σε παίκτη του Άγιαξ με μία πάσα να φτάσει την φάση μέχρι το τέρμα. Δεν υπήρχε προστασία, στους στόπερ, δεν μπορούσε να υπάρξει βάση σχηματισμού, με τα μέτρα ψηλά και τον Μάνταλο δίδυμο με τον Σιμάνσκι στον χώρο του κέντρου. Όταν χανόταν η μπάλα, οι παίκτες του Άγιαξ έβγαιναν σε θέση εκτέλεσης με μία πάσα.
Δεν διαχειρίστηκε τα δεδομένα του παιχνιδιού
Η ΑΕΚ έπαιζε για δύο αποτελέσματα, στην έδρα του Άγιαξ, η τακτική επιλογή του Αλμέιδα, ήταν σαν να έπαιζε με κάποια κατώτερη ομάδα Ελληνικού πρωταθλήματος. Επαναλαμβάνω, μακάρι να κάνω λάθος και να φτάσει ο Αλμέιδα την ομάδα του στο σημείο, να μπορεί μέ τόσο μεγάλο ρίσκο, να κερδίζει σε δύσκολες Ευρωπαϊκές έδρες. Για να συμβεί αυτό όμως, θα πρέπει να έχει μεσοαμυντικά ποδοσφαιριστές που θα έχουν πιο γρήγορες αντιδράσεις από τους αντιπάλους τους, κάτι που αυτήν την στιγμή, δεν μπορούν να κάνουν οι ποδοσφαιριστές του, Η ΑΕΚ δεν είχε εύκολη αποστολή, πήγε με απουσίες στο Άμστερντάμ, όμως απουσίες και μάλιστα σημαντικές είχε και ο Άγιαξ. Έλειπαν οι Φαν Ντε Μπόμελ, Μπρερκβάιν, Μπρέγκχάους και όπως αποδείχθηκε ο Μπρόμπι είχε δυνάμεις για ένα ημίχρονο. Μιλάμε για τους 4 καλύτερους ποδοσφαιριστές του χειρότερου Άγιαξ, που έχει εμφανιστεί. Η ΑΕΚ έπαιξε για δύο αποτελέσματα, απέναντι σε μία ομάδα, που ήξερε πως είναι εύκολο να της κάνει γκολ, οπότε χρειαζόταν και μία καπατσοσύνη, μία διαχείριση τακτική, που δεν υπήρξε ποτέ.
Αυτό δεν σημαίνει πως ο κόσμος της ομάδας δεν χάρηκε, την φετινή χρονιά στην Ευρώπη και πως υπάρχει κανείς να μην βλέπει, το πόσο ευεργετημένη ειναι η ΑΕΚ, που δουλεύει με προπονητή τον Αλμέιδα. Το παιχνίδι όμως με την Μπράιτον, δημιούργησε έναν ρεαλιστικό μοντέλο, μέσα από το οποίο θα μπορούσε η ΑΕΚ, να ψάξει για Ευρωπαϊκές υπερβάσεις, μοντέλο που δεν ακολουθήθηκε στην συνέχεια και χάθηκε η ευκαιρία για μία μεγάλη επιτυχία, σε έναν όμιλο που προσφερόταν.
