Όταν έχεις νικήσει αγωνιστικά, οφειλεις να σταματήσεις
Η νίκη της Γαλλίας με 14-0 επί του Γιβραλτάρ, άνοιξε συζήτηση. Το τελευταίο διάστημα, έχει δημιουργηθεί μία μόδα και πολύ ισχυρίζονται πως σέβεσαι τον κατώτερο αντίπαλο, όταν τα δίνεις όλα, μέχρι το τέλος.
➡️ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ τα Προγνωστικά του Τσάρλυ τα βρίσκεις στο Bethome.gr!
➡️ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ο Τσάρλυ LIVE στο Betarades YouTube Channel (17:00 – 19:00)
Πραγματικά είναι μία λογική, που δεν καταλαβαίνω. Τι νόημα έχει να βάλεις απέναντι σε έναν φανερά κατώτερο, που έχει ήδη νικηθεί τα δυνατά σου; Τι σου προσφέρει, να συντρίψεις, να διασύρεις έναν αντίπαλο, που έτσι κι αλλιώς τον έχεις αγωνιστικά νικήσει και δεν μπορεί να σου αντισταθεί. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μία συμπεριφορά, που έχει στοιχεία μπούλινγκ.
Όταν ο αντίπαλος σου δεν μπορεί να αντισταθεί αποζητά το έλεος σου
Είναι σαν να έχεις βγάλει νοκ άουτ έναν αντίπαλο, σε κάποιο αγώνα πολεμικής τέχνης και να συνεχίσεις να του ρίχνεις χτυπήματα από σεβασμό, ενώ έχει ήδη νικηθεί. Ασφαλώς όταν κάποιος είναι στο πάτωμα, όταν είναι ήδη νικημένος, όταν δεν έχει δυνατότητα να αντισταθεί, αποζητά το έλεος σου και το εκτιμά. Δεν μπορώ να καταλάβω από πότε, το να διασύρεις τον αντίπαλο σου, είναι ένδειξη σεβασμού. Πραγματικά είναι μία λογική που δεν καταλαβαίνω, που δεν βγάζει νόημα και στερείται οποιουδήποτε ανθρωπισμού.
Επικίνδυνη αντίληψη που έχει γίνει μόδα
Το χειρότερο είναι, πως επειδή αυτή η άποψη, έχει αρχίσει τα τελευταία χρόνια και κυκλοφορεί πολύ, έχει γίνει και μόδα, στις μικρές ομάδες, στους προπονητές των ακαδημιών στα ομαδικά αθλήματα.
Τόσο το ποδόσφαιρο, όσο και το μπάσκετ έχουν πάει στην πίεση, στο πρέσινκ, έχει ανέβει πολύ η ένταση που παίζονται αυτά τα δύο αθλήματα. Είναι εύλογο και θεμιτό, πως οι προπονητές, που δουλεύουν και σε νέες ηλικίες, να θέλουν να διδάξουν τα παιδιά τους, από μικρή ηλικία τον σύγχρονο τρόπο που παίζεται το άθλημα.
⚽️ Προγνωστικά ποδοσφαίρου στο Betarades.gr!
Συμβαίνει στις ακαδημίες
Όμως η κάθε ακαδημία, η κάθε γειτονιά δεν έχει ομάδες που ανήκουν στο ίδιο επίπεδο. Είναι λυπηρό αλλά συμβαίνει, να βλέπουμε προπονητές να παροτρύνουν τα παιδιά που προπονούν να κερδίζουν με όσο γίνεται πιο βαρύ σκορ, συνομηλίκους τους, πολλές φορές και παιδιά μικρότερων ηλικιών. Συμβαίνει λόγω αυτης της αρρωστημένης νοοτροπίας που έχει δημιουργηθεί, πως σεβασμός είναι να ξεφτιλίζεις τον αντίπαλο και όχι να ρίχνεις τις μηχανές σου, να μειώνεις την προσπάθεια που καταβάλεις, για να μην διασύρεις έναν αντίπαλο, που έτσι κι αλλιώς τον έχεις κερδίσει με βαρύ σκορ.
Παιδιά που είτε βρίσκονται σε ακαδημίες που έχουν λιγότερα παιδιά, είτε λιγότερο ταλέντο, πολλές φορές που για να μαζευτούν χρησιμοποιούν και παιδιά μικρότερων ηλικιών. Ασφαλώς και δεν είναι ντροπή να περνάνε την ώρα τους στο γήπεδο, να κοινωνικοποιούνται μέσα από ομάδες παιδιά που δεν έχουν τόσο μεγάλο ταλέντο σε ένα άθλημα, ντροπή όμως είναι αυτά τα παιδιά να προσπαθείς να τα κερδίσεις με όσο γίνεται μεγαλύτερο σκορ, για να τους δείξεις πως τα δικά σου παιδιά είναι ανώτερα.
Στην ίδια ακριβώς λογική, λέγονται ατάκες, πως πιέζοντας μέχρι το τέλος βοηθάμε τα παιδιά, να μάθουν καλύτερη ντρίπλα στο μπάσκετ, να σπάνε την πίεση στο ποδόσφαιρο. Συγνώμη αλλά δεν τα βοηθάτε, διασύροντας τα, τα απογοητεύετε. Ισχύει το ίδιο, όπως και στο παιχνίδι της Γαλλίας, με το Γιβραλτάρ. Παίξτε το παιχνίδι σας, κάντε τα γούστα σας, κερδίστε με διαφορά, αλλά κάποια στιγμή σταματήστε, δεν κερδίσατε έναν ισάξιο σας, αλλά μία ομάδα που έχει ανάγκη, να δεχτεί την μεγαλοψυχία σας.
Περισσότεροι ήταν οι οπαδοί της Γαλλίας στο γήπεδο, απο τους καταγεγραμμένους κατοίκους του Γιβραλτάρ
Όσο και να σεβαστεί η Γαλλία, το Γιβραλτάρ, δεν πρόκειται να τους βοηθήσει, να ανέβουν επίπεδο οι παίκτες χώρας με 30 χιλιάδες κατοίκους. Περισσότεροι ήταν οι Γάλλοι οπαδοί, που βρισκόντουσαν στο γήπεδο, από τους κατοίκους τους Γιβραλτάρ, σκεφτείτε απο πόσα λίγα άτομα, έπρεπε να διαλέξουν για να στελεχώσουν μία Εθνική ομάδα. Συγνώμη, αλλά δεν βρίσκω πως ωφελεί σε κάτι, την Εθνική Γαλλίας, να αναζητήσει να σπάσει ρεκόρ, απέναντι σε έναν τόσο αδύναμο αντίπαλο. Δεν μεγάλωσε στα μάτια μου κανένας από τους αστέρες της, επειδή έβαλαν 14 τέρματα. Εκτιμώ περισσότερο, τον ανθρωπισμό, την λογική πως σου έβαλα 6,7 τέρματα, θα ρίξω τις μηχανές μου, θα φρεσκαριστώ για τα επόμενα παιχνίδια και θα σε αφήσω να παίξεις και εσένα.
Το ίδιο ισχύει και στις μικρές ηλικίες, ασφαλώς και καλά κάνουν οι προπονητές των καλών ακαδημιών και διδάσκουν, σύγχρονα συστήματα, την πίεση ψηλά την ένταση και προσπαθούν στα παιχνίδια να βγάλουν κέρδος από αυτό. Όταν όμως το πετυχαίνουν, εκεί θα πρέπει να υπάρξει η μεγαλοσύνη, ο σεβασμός στα αντίπαλα παιδιά, που δεν ανήκουν και δεν είναι ντροπή να μην φτάσουν ποτέ σε αυτό το επίπεδο. Να τους επιτραπεί έστω και στο τέλος να ανασάνουν, να παίξουν να δείξουν και αυτά τι έχουν μάθει.
👉 Τα πιο δυνατά προγνωστικά στοιχήματος τα βρίσκεις κάθε μέρα στους Betarades!
Όταν έχεις νικήσει αγωνιστικά, οφείλεις να σταματήσεις
Μπορεί κάποιοι να μου γράψουν σε σχόλια πως η σύγκριση που κάνω είναι άστοχη, όμως ξέρω καλά πως δεν είναι. Δεν είναι γιατί, αυτή η πραγματικότητα, έχει χτιστεί πάνω στην ίδια νοοτροπία, που την έχω ακούσει πολλές φορές, σε παιχνίδια ακαδημιών, που γίνεται αυτό που σας περιγράφω. Μία σκληρή λογική, που βλέπω πως υπάρχει και για να υποστηρίξει, το 14-0 της Γαλλίας επί του Γιβραλτάρ.
Το παίζω μέχρι τέλους, τα δίνω όλα, κερδίζω με όσο γίνεται μεγαλύτερο σκορ γιατί σέβομαι τον αντίπαλο, είναι από φύση του στρεβλό, όταν ο αντίπαλος είναι νικημένος και δεν είναι σε θέση να σου προβάλει την παραμικρή αντίσταση. Όταν τον έχεις νικήσει, αγωνιστικά, οφείλεις να σταματήσεις, αν συνεχίσεις, τον νικάς και σωματικά και ψυχικά, κάτι που είναι άρρωστο και για σένα τον ίδιο που επιλέγεις να το κάνεις.
