Το ευρωπαϊκό θαύμα της Άστον Βίλα και η αδικία του Ρότερνταμ
Η Άστον Βίλα είναι ένας από τους αρχαιότερους ποδοσφαιρικούς συλλόγους με ιστορία που ξεκινά το 1874, όντας μάλιστα μία από τις πιο επιτυχημένες ομάδες στο Νησί πριν την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου με έξι πρωταθλήματα και πέντε FA Cup. Μετά τον πόλεμο και παρά την κατάκτηση ενός ακόμα τίτλου το 1920, η πορεία της ομάδας πήρε την κατιούσα, με αποτέλεσμα τα τρόπαια να έρχονται με το σταγονόμετρο (FA Cup 1957 και Λιγκ Καπ 1961), ενώ το 1970 υποβιβάστηκε στην τρίτη τη τάξει κατηγορία της χώρας.
Εκεί στο ναδίρ της, το 1973, τον πάγκο της ομάδας αναλαμβάνει ο Ρον Σόντερς, με τον οποίο ο σύλλογος έζησε μια δεκαετία επιτυχιών, που δύσκολα μπορούσαν να ονειρευτούν στο σύλλογο. Το 1975 κατακτά το Λιγκ Καπ ως ομάδα δεύτερης κατηγορίας (!), ενώ το καταφέρνει ξανά το 1977, στην πρώτη χρονιά στα «μεγάλα σαλόνια» μετά από μια δεκαετία. Τα καλύτερα όμως δεν είχαν έρθει ακόμη.
Έπειτα από τρεις σερί σεζόν, που η ευρωπαϊκή έξοδος χάθηκε οριακά, η Άστον Βίλα σε μια σκληρή κούρσα κόντρα στην Ίπσουιτς, κατά την οποία ο «Σιδερένιος Ρον» χρησιμοποίησε μόλις 14 (!) ποδοσφαιριστές, πανηγύρισε το πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 71 χρόνια. Αποτέλεσμα ήταν η ομάδα να αγωνιστεί στο Κύπελλο Πρωταθλητριών για πρώτη φορά στην ιστορία της. Οι «Βίλανς» ξεκίνησαν τη σεζόν με λιγότερη δυναμική στο πρωτάθλημα μένοντας πίσω, όμως οι κληρώσεις στην Ευρώπη τους ευνόησαν. Στον πρώτο γύρο η ομάδα τέθηκε αντιμέτωπη με την ισλανδική Βαλούρ, την οποία οι Άγγλοι απέκλεισαν εύκολα με συνολικό σκορ 7-0!
Στη συνέχεια η κληρωτίδα τους έφερε στον διάβα τους την Ντιναμό Βερολίνου, ομάδα της τότε Ανατολικής Γερμανίας. Στο Βερολίνο η Άστον Βίλα πήρε το διπλό (1-2) με δύο γκολ του Τόνι Μόρλεϊ, αποκτώντας σημαντικό προβάδισμα ενόψει του επαναληπτικού. Η ρεβάνς όμως έκρυβε εκπλήξεις για την ομάδα του Μπέρμιγχαμ. Μόλις στο 15′ οι φιλοξενούμενοι προηγήθηκαν με 0-1. Το άγχος άρχισε να κατακλύζει τους γηπεδούχους, που ακόμα προκρίνονταν χάρη στον κανόνα του εκτός έδρας γκολ. Η πίεση αυξήθηκε, όμως η ομάδα του Σόντερς άντεξε και πήρε τη πρόκριση για τους προημιτελικούς, όπου θα αντιμετώπιζε μία άλλη Ντιναμό, αυτή του Κιέβου του σπουδαίου Βαλέρι Λομπανόφσκι.
Σαν να μην έφτανε αυτή η μεγάλη αγωνιστική πρόκληση, ο Σόντερς παραιτείται από τη θέση του προπονητή λίγο πριν τους αγώνες, αφού έρχεται σε ρήξη με τη διοίκηση επειδή ζητά ένα νέο βελτιωμένο συμβόλαιο. Αποχωρεί πιστεύοντας πως ο κόσμος θα ταχθεί με το μέρος του στη διαφωνία, καθώς ο πολυεκατομμυριούχος ιδιοκτήτης της ομάδας, Νταγκ Έλις είχε μια μακρά λίστα με στελέχη που οδηγούσε στην έξοδο. «Ο Ρον, όταν διαπίστωσε πως ο Ελις δεν ενδιαφερόταν να ακούσει το πρόβλημα του, δεν αντέδρασε πιστεύοντας πως οι παίκτες θα έλεγαν κάτι. Τίποτα δεν συνέβη και ένιωσε προδομένος!», γράφει στο βιβλίο «Moving the Goalpost» ο Εντ Χόρτον.
Η φυγή του αναμορφωτή του συλλόγου έφερε στην επιφάνεια τον μέχρι τότε επικεφαλής του τμήματος σκάουτινγκ της Βίλα, Τόνι Μπάρτον. Εκμεταλλευόμενος τη χημεία της ομάδας και παρά το γεγονός πως στο πρωτάθλημα βρισκόταν στο μέσο της βαθμολογίας, κόντρα στην ομάδα του Κιέβου οι Άγγλοι έπαιξαν με αυταπάρνηση, παίρνοντας το πολύτιμο 0-0 εκτός έδρας. Στον επαναληπτικό, σε ένα κατάμεστο Βίλα Παρκ, οι παίκτες του Μπάρτον μπήκαν δυνατά και προηγήθηκαν με 2-0 στο ημίχρονο χάρη στα γκολ των Γκάρι Σο και Κεν ΜακΝοτ. Οι βάσεις είχαν μπει και απέμεναν μονάχα 45 λεπτά ακόμη για τη μεγάλη πρόκριση. Ο χρόνος περνούσε, το γκολ που θα έδινε ελπίδες στους Σοβιετικούς δεν ερχόταν και η ομάδα του Μπέρμιγχαμ, εκπλήσσοντας τους πάντες πέρασε στα ημιτελικά, αν και «Σταχτοπούτα» στη διοργάνωση.
Επόμενη αντίπαλος ήταν η σπουδαία Άντερλεχτ της εποχής εκείνης, με τέσσερις ευρωπαϊκούς τίτλους στη συλλογή της και δύο ακόμη χαμένους τελικούς. Με το πρώτο αγώνα στην έδρα της, η Άστον Βίλα χρειαζόταν τη νίκη ώστε να πάρει το πάνω χέρι. Ο Μόρλεϊ σκόραρε και πάλι, φέρνοντας μια σημαντική νίκη με μηδέν παθητικό, που σκόρπισε ενθουσιασμό στο Νησί. Στον επαναληπτικό του Κονστάν Βάντεν Στοκ η άμυνα είχε τον πρώτο λόγο, οι φιλοξενούμενοι άντεξαν τη πίεση, πήραν τη λευκή ισοπαλία και προκρίθηκαν στον τελικό του Ρότερνταμ, όπου περίμενε η Μπάγερν Μονάχου.
Οι Βαυαροί θεωρούσαν δεδομένη τη νίκη απέναντι στην πρωτάρα Βίλα και είχαν ήδη στο μυαλό τους το επικείμενο συναπάντημα με την Μπαρτσελόνα στον τελικό του Σούπερ Καπ ή και ακόμα πιο μακρυά στο τελικό του Διηπειρωτικού. Η υπεροψία των Γερμανών αποτυπώθηκε με τον καλύτερο τρόπο στις δηλώσεις του αμυντικού της ομάδας Βόλφγκανγκ Ντρέμλερ: «Το κύπελλο είναι δικό μας. Οτιδήποτε άλλο ξεπερνά τη φαντασία μας για να το πιστέψουμε» γράφει στο βιβλίο «Fields of Glory Paths of Gold» ο Κέβιν Κόνολι και εξηγεί πως δεν περίμεναν ποτέ σοβαρή αντίσταση από τους Άγγλους.
Η νύχτα όμως έκρυβε εκπλήξεις. Σύννεφα μαζεύτηκαν πάνω από το πάγκο της Βίλα, καθώς ο βασικός και αναντικατάστατος τερματοφύλακας Τζίμι Ρίμερ τραυματίστηκε με αποτέλεσμα τη θέση του να πάρει ο άγνωστος Νάιτζελ Σπινκ, που έμελλε να ζήσει την καλύτερη νύχτα της ζωής του. Έχοντας μόλις ένα παιχνίδι στην καριέρα του, το 1978 στο Λιγκ Καπ, πραγματοποίησε σωρεία επεμβάσεων και κράτησε την εστία του ανέπαφη στο ντεμπούτο του στη διοργάνωση!
Ο άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου επαληθεύτηκε ξανά, αφού η ομάδα που έχασε αμέτρητες ευκαιρίες δέχθηκε γκολ στο τέλος, με την Μπάγερν να μην καταφέρει να ξεφύγει από αυτήν την «κατάρα». Η Άστον Βίλα, μετά από προσπάθεια του Μόρλεϊ και πλασέ του Πίτερ Γουίδ στο 67′ όχι μόνο προηγήθηκε, αλλά κατάφερε να φύγει θριαμβεύτρια από τον αγωνιστικό χώρο του Ντε Κάιπ. Εν συνέχεια μάλιστα νίκησε και την Μπαρτσελόνα σε διπλούς αγώνες (3-1), κατακτώντας και το Σούπερ Καπ.
Η βραδιά άνηκε στην Άστον Βίλα, όμως η αδικία που είχε εκτυλιχθεί εκείνους τους μήνες δεν θα μπορούσε να μείνει ασχολίαστη από το διεθνή Τύπο. Ο Σόντερς δεν προσκλήθηκε καν στο γήπεδο, ώστε να παρακολουθήσει το δημιούργημα που ανοικοδόμησε και επανέφερε ο ίδιος στις επιτυχίες. Οι εφημερίδες έγραψαν για την αχαριστία του προέδρου, που έδιωξε σαν… σκυλί τον άνθρωπο που αναγέννησε τους «Βίλανς» και ο Μπράιαν Γκλάνβιλ, πάντα καυστικός στο βιβλίο του «The European Cup» δεν δίστασε να αποκαλέσει «λαθρεπιβάτη της επιτυχίας» τον διάδοχό του, Μπάρτον!
Ο «Σιδερένιος Ρον» πήρε την -μικρή- εκδίκησή του, αφού συνέχισε την καριέρα του στη μισητή αντίζηλο Μπέρμιγχαμ και κατάφερε να κερδίσει εντός κι εκτός την πρώην ομάδα του, που το 1987 υποβιβάστηκε, μόλις πέντε χρόνια μετά την κορυφαία στιγμή στην ιστορία της. Έκτοτε η ομάδα έζησε μια ευρωπαϊκή αναγέννηση τη δεκαετία του ’90, με έξι παρουσίες στο UEFA Cup, όμως πια μετρά 15 χρόνια μακρυά από τα τελικά κάποιας διοργάνωσης (μόνο δύο παρουσίες σε προκριματικά), ελπίζοντας φέτος, υπό τον Ουνάι Έμερι, αυτό να αλλάξει!
Συντάκτης: Χρήστος Κόττας
👉 Τα πιο δυνατά προγνωστικά στοιχήματος τα βρίσκεις κάθε μέρα στους Betarades:
⚽️ Προγνωστικά ποδοσφαίρου
🏀 Προγνωστικά μπάσκετ
🎾 Προγνωστικά τέννις
✅ Προγνωστικά Value Bets
🔹 Μελετημένα Προγνωστικά
✍️ Αναλύσεις αγώνων
🥇 Καλύτερες Στοιχηματικές Εταιρίες
*Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις
21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 210 9237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
