Ο Μαρτίνεθ, δούλεψε με δύο λανθασμένα ποδοσφαιρικά σχέδια
Όλα δείχνουν πως ο Μαρτίνεθ, μετράει ώρες. Η διοίκηση του Ολυμπιακού, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα τον αντικαταστήσει με τον Κάρλος Καρβαλιάλ.
Παραδοχή αποτυχίας
Μία απόφαση που ασφαλώς σημαίνει παραδοχή αποτυχίας. Ο Ολυμπιακός ταλαιπωρήθηκε πολύ την περσινή σεζόν, που άλλαξε τέσσερις προπονητές. Είναι κατανοητό, πως το πλεονέκτημα των τριών ανταγωνιστών του στο εγχώριο πρωτάθλημα είναι πως δουλεύουν ένα μακροχρόνιο ποδοσφαιρικό σχέδιο, καλών για τα δικά μας τουλάχιστον δεδομένα προπονητών. Το περασμένο καλοκαίρι, πάρθηκε μία κεντρική απόφαση, να αλλάξει η ομάδα ρώτα, να φέρει έναν έμπειρο τεχνικό διευθυντή και να του δώσει το δικαίωμα να επιλέξει προπονητή της αρεσκείας του.
Τα κορυφαία προγνωστικά στοιχήματος τα βρίσκεις καθημερινά στο Betarades.gr!
Επιλέχθηκε γιατί δουλεύει σκληρά στο προπονητικό κέντρο
Επιλογή του Κορδόν, ένας προπονητής που δεν έχει κάνει ποτέ στην καριέρα του πρωταθλητισμό, είχε αποτύχει σε Οσασούνα, Εσπανιόλ και είχε κάνει μία εντυπωσιακή τριετία στην Γρανάδα. Ο Μαρτίνεθ επιλέχθηκε σύμφωνα με το ρεπορτάζ, γιατί κάνει πολύ καλή δουλειά στο προπονητικό κέντρο. Κάτι που πιθανότατα να ισχύει καθώς κατάφερε γρήγορα να κάνει σύνολο μία καινούρια ομάδα, ο Ολυμπιακός δεν έδειξε να έχει πρόβλημα φυσικής κατάστασης και ο Ισπανός τεχνικός κέρδισε την πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών του. Οι ποδοσφαιριστές έδειξαν την εκτίμηση τους και την στήριξη τους στον Μαρτίνεθ, με τον τρόπο που έτρεξαν να τον αγκαλιάσουν, μετά τα δύο γκολ που πέτυχαν στον Βόλο, αλλά ακυρώθηκαν για να κάνουν το 2-3. Έδειξαν σε όλους πως η θέληση τους, ήταν να συνεχίσουν με τον Μαρτίνεθ.
Το σχέδιο του προπονητή πρέπει να προστατεύει την ομάδα του και να δημιουργεί προοπτική
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα αν η σωστή λύση, είναι να αποχωρήσει η να στηριχθεί ο Ισπανός τεχνικός. Η λογική λέει, πως ένας προπονητής πρέπει να παίρνει χρόνο για να δείξει το έργο του, θα πρέπει όμως και η φιλοσοφία του, να είναι τέτοια που και να προστατεύει στο γήπεδο την ομάδα του, αλλά και να σε κάνει να πιστεύεις πως ο χρόνος μπορεί να βοηθήσει να εξελιχθεί το αγωνιστικό του σχέδιο.
Το πρόβλημα με τον Μαρτίνεθ, που νομίζω πως οδηγεί και τους ανθρώπους του Ολυμπιακού στο να τον αντικαταστήσουν, είναι πως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Πέρα από το γεγονός, πως είναι σκληρό για τον Ολυμπιακό να δέχεται μέσα στον ίδιο μήνα, 4 γκολ στο γήπεδο του απο τον ΠΑΟΚ και 5 γκολ απο την Φράιμπουργκ, τα δύο αγωνιστικά σχέδια που χρησιμοποιεί, ποδοσφαιρικά είναι ελαττωματικά και δεν βοηθούν το ρόστερ να εξελιχθεί.
Ο Μαρτίνεθ απο τα προκριματικά παιχνίδια κατέληξε σε ένα 4-2-2-2 και στην πορεία του πρωταθλήματος, για τα δύσκολα παιχνίδια εφάρμοσε τακτική, με τρεις χαφ, σε καθαρό 4-3-3. Η χρησιμοποίηση αυτών των δύο τακτικών επιλογών και ο τρόπος της εφαρμογής τους, είναι και το μεγάλο πρόβλημα.
Το σοφτ 4-2-2-2
Στο 4-2-2-2, ο Ολυμπιακός είναι πολύ σοφτ στα δύσκολα. Ένα σχέδιο με τους Καμαρά, Έσε στο γήπεδο, τον Φορτούνη στην μία πλευρά, τον Ποντένσε στην απέναντι και τον Μασούρα δίπλα στον Ελ Καμπι. Πάνω σε αυτό το πλάνο, ο Παναθηναϊκός έκανε πάρτι στο πρώτο ημίχρονο και κατάφερε να είναι το μοναδικό ντέρμπι έστω και μισού αγώνα, που κυριάρχησε απέναντι σε αντίπαλο του. Πάνω σε αυτό το πλάνο, στο δεύτερο ημίχρονο στο Καραϊσκάκης ο ΠΑΟΚ οργίασε.
Πέτυχε τρία τέρματα και έφτιαξε ένα παιχνίδι που για 45 λεπτά, έκανε ένα πάρτι στο Καραϊσκάκης με 0,4-2,1 xgoals. Βλέπετε το συγκεκριμένο σχέδιο, με δύο καθαρούς δημιουργούς στα πλάγια, έναν εξτρέμ και έναν στράικερ επιθετικό δίδυμο, είναι ένα καθαρό 4-2-4, ικανό να κερδίσει πολύ κατώτερες ομάδες. Στα παιχνίδια που ο αντίπαλος είναι ανταγωνιστικός, δεν έχει ούτε καλύψεις στα μπακ και στο κέντρο η απόσταση των δύο κεντρικών χαφ, με την επιθετική τετράδα μεγάλη και εύκολο για τον αντίπαλο να βρει χώρους και να χτίσει τις επιθέσεις του.
Ο Ποντένσε δεν τροφοδοτείται
Δεν είναι όμως μόνο αυτό το πρόβλημα στο 4-2-2-2. Ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι ενισχύθηκε στο μεσοεπιθετικό κομμάτι, με την απόκτηση των Ποντένσε, Σολτμπάγκεν. Σε αυτήν την τακτική κανένας απο τους δύο δεν μπορεί να δείξει την αξία του. Ο Ποντένσε, που χρησιμοποιείται παίζει σε μεγάλη απόσταση απο τον Φορτούνη και αναγκάζεται για να δημιουργηθεί επίθεση, να πάρει την μπάλα στα πόδια του από χαμηλά. Θα ήταν τελείως διαφορετική η λειτουργία του σε ένα καθαρό 4-2-3-1, με τον Φορτούνη δεκάρι. Σε αυτό το σχήμα, ο Ποντένσε, θα είχε πιο κοντά του, τον Φορτούνη και θα μπορούσε να πάρει την μπάλα πάνω στο τρέξιμο του. Συνολικά το ρόστερ του Ολυμπιακού ταιριάζει περισσότερο για να παίζει στα βατά παιχνίδια, σε καθαρό 4-2-3-1.
Δεν υπάρχει χώρος και ρόλος για τον Σολτμπάγκεν
Σε αυτό το σύστημα ο Φορτούνης, θα έπαιζε σαν επιτελικός χαφ, οι καλύψεις στα άκρα θα ήταν καλύτερες, καθώς θα υπήρχαν καθαροί ακραίοι, αλλά και χώρος για να πάρει χρόνο στην φυσική του θέση ο Σολτμπάγκεν.
Είναι ξεκάθαρο πως με το 4-2-2-2, ο Σολτμπάγκεν δεν έβρισε χώρο για να δείξει τα προσόντα του. Στα δύο άκρα, έπαιζαν οι Φορτούνης, Ποντένσε, αλλά ακόμα και να τον χρησιμοποιούσες εκεί, σε αυτήν την τακτική, οι δύο ακραίοι πρέπει να παίρνουν την μπάλα για να φτιάχνουν παιχνίδι, ενώ για το επιθετικό δίδυμο οι θέσεις ήταν καπαρωμένες.
Προγνωστικά ποδοσφαίρου και μπάσκετ καθημερινά στο Betarades.gr!
Ξεκάθαρα σε ένα 4-2-3-1 ο Σολτμπάγκεν, θα έβρισκε λεπτά στο φυσικό του ρόλο, για να αποδείξει αν μπορεί η όχι να βοηθήσει τον Ολυμπιακό. Το πιο σημαντικό όμως, είναι πως θα έχει κοντά του ο Ποντένσε, τον Φορτούνη και το δικαίωμα να πάρει πάσες απο αυτόν.
Στο 4-2-2-2, του Μαρτίνεθ, τα δύο αστέρια του Ολυμπιακού, βάση τακτικής βρίσκονται μακριά ο ένας απο τον άλλον και ο Ποντένσε, είναι υποχρεωμένος να παίρνει την μπάλα για να δημιουργήσει παιχνίδι.
Δεν βγαίνει το 4-3-3, σε χαμηλά μέτρα με αργή επιθετική τριάδα
Πάμε τώρα στο 4-3-3. Μου έκανε πολύ αρνητική εντύπωση, που στο παιχνίδι με την Φράιμπουργκ, δεν άλλαξε τίποτα, από τον τρόπο που εφαρμόζει ο Μαρτίνεθ το 4-3-3, παρ ότι υπήρχαν ξεκάθαρα δείγματα πως δεν μπορεί να υπάρχει ουσιαστική απειλή στον αντίπαλο με τριάδα, μπροστά τους Ελ Καμπί, Φορτούνη, Ποντένσε. Είναι πράγματα στο ποδόσφαιρο που τα ορίζει η λογική, δεν χρειάζεται να έχεις βγάλει την σχολη της Κολωνίας, για να καταλάβεις, πως όταν παίζεις σε χαμηλά μέτρα το 4-3-3, χρειάζεται η επιθετική τριάδα, να έχει ταχύτητα για να καλυφθεί η απόσταση και να απειλήσεις.
Δεν καλύπτουν αποστάσεις, δεν βγαίνει το μαρκάρισμα στα άκρα
Η τριάδα, των Φορτούνη, Ποντένσε, Ελ Καμπί, ήταν αδύνατον να καλύψει τις αποστάσεις και να γίνει απειλητική σε κόντρα επίθεση. Επίσης, οι Φορτούνης, Ποντέσε, δεν μπορούν να προσφέρουν κάλυψη στις πλευρές, κάτι που σημαίνει πως τα αντίπαλα μπακ, θα μπορούν εύκολα να ανεβαίνουν και να ασκείται με αυτόν τον τρόπο περισσότερη πίεση στην αμυντική τετράδα.
Στο 4-3-3 δεν επιτρέπεται να μένει στο πάγκο ο Μασούρας
Ένας άνθρωπος που ασχολείται με άλλα πράγματα στην ζωή του και κάθεται να δει χαλαρά ένα παιχνίδι, είναι λογικό να ζητά να δει, μαζί στο γήπεδο τους Ποντένσε, Φορτούνη και να γκρινιάζει, αν ο προπονητής για τακτικούς λόγους και για να βγει το παιχνίδι επιλέγει τον Μασούρα. Δεν επιτρέπεται όμως ένας κανονικός προπονητής, σε παιχνίδι που επιλέγει μία αμυντική εκδοχή του 4-3-3, να αφήνει στον πάγκο, το νο 1 όπλο για να βγει αυτή η αποστολή. Έναν εξτρέμ που και θα καλύψει επιθετικά αποστάσεις και θα σου καλύψει, τα δικά σου μπακ, δίνοντας σου το δικαίωμα να βγάλεις τακτικά την πλευρά, αλλά και να μπορείς να απειλήσεις μέσα από μία συντηρητική τακτική.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι πως όσο και να δούλευε τα δύο συγκεκριμένα ποδοσφαιρικά σχέδια, η αγωνιστική βελτίωση ήταν αδύνατον να έρθει, γιατί και τα δύο ήταν ποδοσφαιρικά λανθασμένα. Θα μου πείτε, θα μπορούσε να τα αλλάξει, ποιός όμως μπορεί να μας διαβεβαιώσει πως ένας προπονητής που εφάρμοσε, λανθασμένα μία παραλλαγή του 4-4-2 και προβληματικά το 4-3-3, θα παίξει σωστά σε βάθους χρόνου ένα άλλο σύστημα.
Υπεύθυνος αυτός που αποφάσισε να μείνει η ομάδα, με τα συγκεκριμένα στόπερ
Επίσης υπάρχει κάτι στον φετινό Ολυμπιακό που το γνωρίζουν μόνο όσοι βρίσκονται κοντά στην ομάδα. Πέρα από τις τακτικές, ίσως το πιο σημαντικό πρόβλημα του φετινού Ολυμπιακού, είναι η ποιότητα των κεντρικών αμυντικών. Σε ένα σημαντικό αριθμό αγώνων, μου έρχονται στο μυαλό τα δύο παιχνίδια με Φράιμπουργκ, με Τόπολα, με ΠΑΟΚ αλλά και το τελευταίο στον Βόλο, ο Ολυμπιακός έχει δεχτεί σκληρά χτυπήματα, απο καθαρά ατομικά λάθη των παικτών που επιλέχθηκαν στο κέντρο άμυνας. Φρέιρε-Ρέτσος στο παιχνίδι με την Φράιμπουργκ στο Καραϊσκάκης, Πορόζο με τον ΠΑΟΚ, Ντόι- Ρέτσος στην Τόπολα, Ρέτσος- Ιμπόρα στον Βόλο, πήραν αποφάσεις που καταδίκασαν την ομάδα τους.
Το καλοκαίρι είναι ξεκάθαρο, πως κάποιος πήρε την απόφαση να μείνει η ομάδα στο κέντρο άμυνας με Ρέτσο, Φρέιρε, Πορόζο, Ντόι. Κάποιος εγγυήθηκε πως είμαστε καλυμμένοι με αυτούς τους στόπερ και δεν χρειάζεται το ρόστερ περαιτέρω ενίσχυση σε αυτόν τον χώρο, γιατί θα αναδειχθούν αυτά τα παιδιά. Όποιος έκανε αυτήν την εισήγηση, έχει μεγάλη ευθύνη, για όσα περνάει φετινός Ολυμπιακός και το ποιός είναι, η διοικηση το γνωρίζει.
Το να αλλάζεις προπονητή, μέσα στην σεζόν, είναι παραδοχή λάθους και αποτυχίας, το να αφήνεις όμως έναν προπονητή να δουλεύει κάτι λανθασμένο, είναι μία αυτοκτονική επιλογή.
