Η Μπάρτσα του Φλικ, αποκλείστηκε με την φιλοσοφία της
Σε μία τρελή σειρά η Ίντερ κατάφερε να πετάξει εκτός τελικού, την ομαδάρα του Φλικ. Ο Γερμανός τεχνικός παρουσίασε μία φρέσκια ποδοσφαιρική πρόταση, η οποία πιθανότατα να άξιζε να κατακτήσει την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Σε κάθε περίπτωση, έχει προσφέρει σπουδαίες στιγμές την φετινή σεζόν, έχει κατακτήσει όλα τα εγχώρια τρόπαια και μένει να την ολοκληρώσει με την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Ποδόσφαιρο που ταιριάζει με την φιλοσοφία του συλλόγου.
Η αλήθεια είναι πως το ποδόσφαιρο του Φλικ, μοιάζει να ταιριάζει με την φιλοσοφία της Μπάρτσα. Το γλυκό να έδεσε καθώς και οι δύο ακολουθούν τον δύσκολο δρόμο. Ένας δρόμος, που αναζητά την απόλυτη επικράτηση για να έρθει η επιτυχία. Ένα εξαντλητικό στην λογική του ποδόσφαιρο για τον αντίπαλο, αλλά πάνω απο όλα για τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές του, με επιθετικότητα σε όλες τις αποφάσεις και μεγάλο ρίσκο.
Ο δρόμος της Μπάρτσα.
Η Μπαρτσελόνα δεν μπορεί να κάνει αυτό που πετυχαίνει η Ρεάλ τα τελευταία χρόνια και έχει κατακτήσει 6 Τσάμπιονς Λιγκ απο το 2014 και μετά. Δεν θα καταφέρει να πάρει ποτέ πρόκριση στο όριο, να κερδίσει ανώτερο αντίπαλο, ακόμα και να διαχειριστεί μία ισορροπημένη μάχη, δεν είναι στην φύση της. Πολύ απλά, γιατί η λογική της, είναι να επιβάλει την δική της ποδοσφαιρική φιλοσοφία. Όταν η ποδοσφαιρική της πρόταση, δεν είναι αρκετή να θριαμβεύσει, δεν έχει θέση στο υψηλό επίπεδο. Όταν το πετυχαίνει, είναι δεδομένο πως χαίρεται το ίδιο τοι ποδόσφαιρο, ακόμα και τότε όμως, δεν είναι σίγουρος ο στόχος. Πολύ απλά γιατί επιλέγει τον απόλυτο θρίαμβο. Να συνδυάσει την επικράτησή με το απόλυτο ποδόσφαιρο και στο τέλος, να της υποκλιθεί όλος ο πλανήτης.
Ο Φλικ το πήγε ένα βήμα παραπάνω.
Αυτός είναι ο δρόμος του συλλόγου και νομίζω πως ο Φλικ το πήγε ένα βήμα παραπάνω, παρουσιάζοντας μία ομάδα, που με την μπάλα έχει όλους τους κανόνες, το ποδόσφαιρο συνεργασίας της Μασία και μέσα σε αυτό έβαλε πολύ πιο υψηλή ένταση, την ταχύτητα, τρεξίματα Γερμανικής σχολής. Μέσα σε αυτόν τον συνδυασμό, ήρθε και μία ακόμη πινελιά να κάνει ακόμα πιο απαιτητικό και εντυπωσιακό το εγχείρημα. Προσπάθεια να βγάζει οφσάιντ, κάθε επίθεση των αντιπάλων. Όταν δεν κερδίζεται άμεσα η μπάλα απο τους παίκτες που κάνουν το πρες, οι αμυντικοί έχουν την υποχρέωση, να βγάλουν την αντίπαλη επίθεση σε θέση οφσάιντ. Να ανεβάσουν τις γραμμές, ώστε να είναι εύκολη η αναχαίτιση και η κερδισμένη κατοχή και να φροντίσουν να αφήσουν τους αντίπαλους επιθετικούς εκτεθημένους.
Ο τρόπος για να κοντράρεις την φετινή Μπάρτσα.
Αυτή η ποδοσφαιρική πρότση, δεν μπορούσε να παιχτεί απο καμία άμυνα, δημιούργησε όμως έναν τρόπο αντιμετώπισης της φετινής Μπάρτσα. Να χτυπήσεις το ρίσκο της, να αξιοποιήσεις την άμυνα ψηλά, την υπερβολή του να παίζεις σε όλες τις άμυνες το τεχνικό οφσάιντ, την προσπάθεια για όσο γίνεται πιο άμεση ανάκτηση της κατοχής και να προσπαθήσεις να πετύχεις περισσότερα γκολ από όσα θα σου βάλουν. Την Μπαρτσελόνα του Φλικ δεν μπορεί να την περιορίσεις, δεν μπορείς να την σταματήσεις, μπορείς όμως να αξιοποιήσεις το παιχνίδι της, να διαβάσεις το ρίσκο της και να ψάξεις τις δικές σου στιγμές. Πρέπει να είσαι τυχερός και αποτελεσματικός.
Το πέτυχε η Ίντερ.
Αυτό ακριβώς που πέτυχε η Ίντερ, στα δύο παιχνίδια της. Δούλεψε, με τις κινήσεις του Ντάμφρις, στην πλάτη της άμυνας και την μόνιμη παρουσία των δύο επιθετικών, το πως θα σπάσει το τεχνικό οφσάιντ και τα κατάφερε υπέροχα. Πετύχε σε τρία ημίχρονα, να δημιουργήσει πολλά προβλήματα στην Μπάρτσα και μπήκε πριν ξεκινήσει το τελευταίο ημίχρονο στα αποδυτήρια με προβάδισμα 2 τερμάτων, ένα υπερ της 5-3.
Δεν μπορείς να κρατήσει αποτέλεσμα απέναντι της.
Όμως στο τέταρτο ημίχρονο δεν υπήρχαν δυνάμεις για αντεπιθέσεις, ο Λαουτάρο, ήταν απο τραυματισμό και η πρυτάνευσε η λογική να κρατήσουμε το προβάδισμα. Αυτή η λογική δεν παίζει με αυτόν τον αντίπαλο, η Μπάρτσα, έκανε φάσεις με όλους τους τρόπους, πέτυχε σε 45 λεπτά 3 τέρματα, είχε δοκάρι και οδήγησε τον Ζόμερ, σε ιστορικές επαμβάσεις. Το παιχνίδι γύρισε, 45 λεπτά χωρίς να δέχεται ρήγματα η άμυνα της ήταν αρκετά για να πετύχει εύκολα 3 τέρματα και να αξίζει κι άλλα.
Χρειαζόταν απλά να κάνει διαχείριση του προβαδίσματος.
Όταν όμως έπρεπε να κρατήσει την μπάλα και να επιστρέψει με την πρόκριση συνέχισε να κάνει το παιχνίδι ροκ. Στις καθυστερήσεις, έχοντας σκορ πρόκρισης, δύο στιγμές έψαξε το 2-4, αυτό δεν ήρθε. Όταν η μπάλα γύρισε στον Ζόμερ, με μία μεγάλη μπαλιά την έστειλε στην τελευταία γραμμή άμυνα της Μπάρτσα, ο Τουράμ κέρδισε την μπάλα, ο Ντάμφρις την μονομαχία με τον Μαρτινς και βρήκε μέσα στην περιοχή τον Ατσέρμπι που είχε μετατρέψει τον εαυτό του σε φορ. Τίποτα απο αυτά δεν θα γινόταν αν η Μπαρτσελόνα, έκανε αυτό που θα επέλεγε κάθε νορμάλ ομάδα, διαχείριση στην κατοχή της στις καθυστερήσεις. Αν ο Γιαμάλ δεν επέλεγε να πάει σε επίθεση και πήγαινε στο κόρνερ να παίξει για τον χρόνο, αν στην τελευταία άμυνα, οι μεσοεπιθτικοί δεν ήταν στο μισό της Ίντερ, αλλά κρατούσαν τις θέσεις τους, αν γινόντουσαν όμως όλα αυτά, δεν θα ήταν Μπαρτσελόνα.
Η Ίντερ έχει την κυνικότητα, την καπατσοσύνη που λείπει απο την Μπάρτσα.
Η Ίντερ ήταν ένας επικίνδυνος αντίπαλος για την Μπάρτσα, καθώς έχει την κυνικότητα, την καπατσοσύνη που λείπουν από την ίδια την Μπάρτσα και ένα σχέδιο, ικανό να χτυπήσει την μόνιμη προσπάθεια για τεχνικό οφσάιντ. Το έκανε σε τρία ημίχρονα, φάνηκε πως ένα ημίχρονο, που δεν μπορούσε να βγάλει αντεπιθέσεις, θα ήταν αρκετό για να νικηθεί απο την Μπάρτσα. Βρήκε τρόπο, εκεί που έδειχνε πεθαμένη, να ρίξει ένα χτύπημα στην Μπαρτσελόνα, που ήταν τόσο απρόσμενο που την ξάπλωσε στο έδαφως. Στην παράταση, η Ίντερ έβγαλε ψυχή και πήρε μία ιστορική πρόκριση. Η Μπαρτσελόνα του Φλικ, αξίζει το χειροκρότημα μας.
