Τεράστιες οι ευθύνες του Γιοβάνοβιτς για την 4η θέση
Ο Παναθηναϊκός, ήταν δύσκολο αυτό που πέτυχε. Ξεκινώντας με τρεις βαθμούς σε έναν όμιλο, που είχε να αντιμετωπίσει τρεις προβληματικές ομάδες, είχε την τύχη στα χέρια του.
4ος απέναντι σε όμιλο με τρεις προβληματικές ομάδες
Η Βιγιαρεάλ που πήρε την πρώτη θέση στον όμιλο έχει αλλάξει τρεις προπονητές και βρίσκεται στην 13η θέση του Ισπανικού πρωταθλήματος. Η Ρεν που κέρδισε τον Παναθηναϊκό μέσα έξω, άλλαξε λίγο μετά τις δύο νίκες απέναντι στην ομάδα του Γιοβάνοβιτς προπονητή και βρίσκεται στην 13η θέση του Γαλλικού πρωταθλήματος. Για την Μακάμπι, δεν συζητάμε, οι άνθρωποι εκτός των άλλων, έχουν να αντιμετωπίσουν και έναν πόλεμο, που ακόμη και στην Λεωφόρο έγινε ξεκάθαρο πως άφησε τα σημάδια του.
Κι όμως απο αυτές τις ομάδες, ο Παναθηναϊκός, κατάφερε να χάσει 4 παιχνίδια στην σειρά και να βρεθεί στην 4η θέση. Μιλάμε για μία τεράστια αποτυχία, η κατάσταση των ομάδων που αντιμετώπισε, η επιλογή του Πατσετά, στην πρεμιέρα με την Βιγιαρεάλ να βάλει την δεύτερη ενδεκάδα, του έδωσε το δικαίωμα να έχει έναν στρωμένο δρόμο, που αν η ομάδα ήταν καλά, του έδινε το δικαίωμα να χτυπήσει ακόμη και την 1η θέση.
Η μία αποτυχία διαδέχεται την άλλη
Όλοι δεχτήκαμε, πως ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στην Ευρώπη, μετά από 5 χρόνια απουσίας και δεν είναι έτοιμος για να κάνει μία τόσο μεγάλη υπέρβαση και υπήρξε συμβιβασμός με την 3η θέση. Κανένας δεν φόρτωσε με πίεση, την ομάδα του Γιοβάνοβιτς, για να γίνει μία υπέρβαση, παρότι οι συνθήκες στον όμιλο ήταν ευνοϊκές.
Είναι τέτοια η χαρά του κόσμου της ομάδας, που βλέπει ξανά τον Παναθηναϊκό να μετέχει σε ομίλους, που διεκδικεί τίτλους και δίνει μία τεράστια πίστωση χρόνου στην ομάδα, ώστε να έρθει σε θέση, να διεκδικήσει πιο υψηλούς στόχους.
Όμως κάπου θα πρέπει να γίνει και μία αρχή. Η μία αποτυχία διαδέχεται την άλλη. Πέρυσι χάθηκε ένα πρωτάθλημα, που είχε αποκτηθεί τεράστια διαφορά, με τρία ματς μπολ τίτλου. Την φετινή σεζόν η ομάδα στο πρώτο γύρο δεν έχει κερδίσει ένα ντέρμπι, ξεκίνησε τον όμιλο με 4 βαθμούς και έχασε 4 παιχνίδια στην σειρά, απο 4 προβληματικές ομάδες. Ο κόσμος πηγαίνει γεμάτος ενθουσιασμό στην Λεωφόρο, δημιουργεί μία εξαιρετική ατμόσφαιρα και στο τέλος φεύγει μόνιμα ξενερωμένος.
Ακραία λάθη
Οι ευθύνες του Γιοβάνοβιτς, για αυτήν την αποτυχία, είναι τεράστιες. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως πρόκειται για έναν σπουδαίο άνθρωπο και προπονητή. Όμως φέτος δεν τα έχει βρει με το ρόστερ του. Την ομάδα την έχει μπερδέψει πολύ και έχει κάνει ακραία λάθη και στα πέντε Ευρωπαϊκά παιχνίδια που ακολούθησαν το νικηφόρο αγώνα, απέναντι στην αναπληρωματική ομάδα της Βιγιαρεάλ.
Στο Ισραήλ, άφησε γυμνή την αριστερή πλευρά
Στο Ισραήλ, άφησε για 90 λεπτά, τον Μπερνάρ στα αριστερά να μην προσφέρει την παραμικρή κάλυψη στον Χουανκάρ, που και ατομικά είχε βρεθεί σε προβληματική ημέρα. Ο Παναθηναϊκός δεχόταν απο την συγκεκριμένη πλευρά, απίστευτη πίεση, είχε χάσει εντελώς την ισορροπία του στο παιχνίδι, ο Γιοβάνοβιτς, έκανε αλλαγή τον Χουανκάρ στο 88ο λεπτό, δεν έβγαλε ποτέ από το γήπεδο τον Μπερνάρ.
Φλύαρος σοφτ και με τον Μπερνάρ, στην δυνατή πλευρά της Ρεν
Στο εντός έδρας παιχνίδι με την Ρεν, ο Μπερνάρ πήγε στα δεξιά, στην δυνατή πλευρά της Ρεν, που έχει τον καλό της μπακ, τον Τρουφιέ και τον Γκουιρί να λειτουργεί σαν δεύτερος επιθετικός. Ο Παναθηναϊκός δέχτηκε φυσικά γκολ, απο ανέβασμα του Τρουφιέ, απο κίνηση δεύτερου φόρ Γκουιρί. Είχε καλή κυκλοφορία μπάλας, δημιούργησε ευκαιρίες, όμως ήταν φλύαρος και αμυντικά σοφτ.
Επιλογές που τον κάνουν σοφτ και εύθραυστο
Εδώ να κάνω μία αναγκαία παρένθεση, από τα μεγάλα λάθη που έγιναν το καλοκαίρι και δεν φρόντισε να καλύψει, μέσα από τακτικές επιλογές ο Γιοβάνοβιτς, είναι πως δεν ήρθαν στον χώρο του κέντρου, ποδοσφαιριστές που να συμμετέχουν ισόποσα, στην ανασταλτική και στη επιθετική λειτουργία της ομάδας. Οι Βιλένα, Τζούρισιτς, έχουν ποιοτικά χαρακτηριστικά, αλλά είναι ποδοσφαιριστές που παίζουν περισσότερο με την μπάλα στα πόδια, παρά χωρίς αυτή.
Στο ρόστερ υπάρχει και ο Μπερνάρ και η ταυτόχρονη παρουσία των συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών, έκανε τον Παναθηναϊκό σοφτ. Για έναν περίεργο λόγο, παρότι, στην Ευρώπη, είναι ξεκάθαρο, πως χρειάζονται ποδοσφαιριστές που να δένουν μεσοαμυντικά τον άξονα και να δημιουργούν σχήματα, με συνοχή και με ικανότητα στο επιθετικό μαρκάρισμα, ο Γιοβάνοβιτς, επέμενε στα Ευρωπαϊκά παιχνίδια, να παρουσιάζει σχηματισμούς, με ελαφρύ κέντρο. Αδύναμες ομάδες ανασταλτικά.
Απο το παιχνίδι με την Ρεν στην Λεωφόρο και μετά, είδαμε τον Παναθηναϊκό, να κυκλοφορεί πολύ την μπάλα, να έχει κατά διαστήματα καλή δημιουργία, να δυσκολεύεται όμως να σκοράρει και να δέχεται το γκολ, με χαρακτηριστική ευκολία. Έγιναν ατομικά λάθη, έφταιγαν όμως και οι επιλογές του Γιοβάνοβιτς. Στην Ευρώπη, θες σχηματισμούς, που να βγάζουν σκληράδα, παίζοντας στον άξονα με παραπάνω έναν εκ των Βιλένα, Τζόυρισιτς, Μπερνάρ, δημιουργεί συνθήκες για να είσαι σοφτ και εύθραυστος.
Στην Βρετάνη, σκότωσε το αριθμητικό πλεονέκτημα
Στην Βρετάνη ο Παναθηναϊκός, πήγε στο ημίχρονο με τεράστιο πλεονέκτημα. Ισοφάρισε με το πέναλτι του Ιωαννίδη στο 34ο λεπτό, είχε μπροστά του, ένα ημίχρονο με παίκτη παραπάνω να πάρει ένα σπουδαίο διπλό. Η επιλογή του Γιοβάνοβιτς, να βγάλει τον Τσέριν, το μοναδικό κεντρικό του χαφ, που μπορεί να κάνει ισόποσα πολλά πράγματα στον άξονα και να περάσει στο γήπεδο τον Τζούρισιτς, οδήγησε στο να χάσει με παίκτη λιγότερο το παιχνίδι με 3-1. Δεν λέω πως φταιει ο Τζούρισιτς.
Για μένα ο Σέρβος χαφ, είναι ο μοναδικός απο τους δημιουργούς που έχει ο Παναθηναϊκός, που μπορεί να προσφέρει απρόβλεπτη, τελική επιλογή. Ο μόνος που αν πάρει χρόνο βασικού σε διάρκεια μπορεί να προσφέρει, στο δικό μας αργό ποδόσφαιρο, γκολ και ασίστ. Το να παίζει όμως ο Παναθηναϊκός σε Ευρωπαϊκό παιχνίδι, ακόμα και σε αντίπαλο με παίκτη λιγότερο, ταυτόχρονα, με Πέρεθ, Βιλένα, Μπερνάρ, Τζούρισιτς, είναι αυτοκτονικό. Ήταν τόσο αργή η ομάδα που δημιούργησε ο Γιοβάνοβιτς, προκειμένου να αξιοποιήσει το αριθμητικό πλεονέκτημα, που η Ρεν έμοιαζε λες και είχε δύο περισσότερους και επικράτησε με 3-1.
Χωρίς λόγο Σπόραρ, βασικός στο “Ελ Μαδριγάλ”
Στο Ελ Μαδριγάλ, απέναντι σε μία ομάδα με μεγάλο όνομα, αλλά με πολλά προβλήματα, ο Γιοβάνοβιτς μαζεύει όλους τους χώρους, αλλά πήρε μία επιλογή, που δεν μπορεί να εξηγηθεί. Λες και πρέπει σε κάθε παιχνίδι, να υπάρχει μία επιλογή, που θα ταλαιπωρεί την ομάδα, αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τον Σπόραρ, στην κορυφή της επίθεσης. Στην Βιγιαρεάλ, είχε πάει τεχνικός ο Μαρσελίνο, που τον γνωρίζουν στον Παναθηναϊκό καλά, απο τα παιχνίδια με την Μαρσέιγ. Ο Ισπανός τεχνικός βάζει τους παίκτες του να πιέζουν απο το πρώτο λεπτό, με όλη την ένταση που διαθέτουν.
Η επιλογή του Γιοβάνοβιτς, αντί του Ιωαννίδη, να ξεκινήσει τον Σπόραρ, έναν φορ, που δεν έχει την παραμικρή συμμετοχή στο παιχνίδι καταστροφική. Τελείωσε το ημίχρονο με μόλις 9 επαφές με την μπάλα, βγήκε στο 60ο λεπτό με 13, επέτρεψε στην άμυνα της Βιγιαρεάλ, να βρίσκεται μόνιμα πάνω από την σέντρα και να πνίξει τον Παναθηναϊκό. Η διόρθωση έγινε στο 60ο λεπτό, η Βιγιαρεάλ είχε σκάσει, απο το τρέξιμο, η είσοδος του Ιωαννίδη, έφερε δύο γκολ και δύο τεράστιες ευκαιρίες, ο Παναθηναϊκός όμως δεν πρόλαβε ηττήθηκε με 3-2.
Ο Λοντίγκιν έπαιξε από επιλογή
Ερχόμαστε στο παιχνίδι με την Μακάμπι. Οι δηλώσεις του Γιοβάνοβιτς για την επιλογή να βάλει τον Λοντίγκιν, έχουν δημιουργήσει μία στρέβλωση. Ο Μπρινιόλι δεν ήταν τραυματίας. Ο Σέρβος τεχνικός δήλωσε τα εξής: “Δεν προκαλεί κάποια έκπληξη. Στα παιχνίδια που αγωνίστηκε ήταν πολύ καλός. Ο Αλμπέρτο είχε και ένα μικρό τραυματισμό που τον ταλαιπωρούσε από το παιχνίδι με τη Ρεν. Είχε χάσει και μερικές προπονήσεις τις τελευταίες μέρες, θεωρούσα ότι ο Λοντίγκιν είχε ένα μικρό πλεονέκτημα αυτές τις μέρες και γι’ αυτό τον επέλεξα”.
Θεώρησε πως έχει πλεονέκτημα, δεν τον έβαλε αναγκαστικά. Ο Μπρινιόλι ήταν διαθέσιμος, απλά για έναν ανόητο λόγο, άνοιξε συζήτηση για την μοναδική θέση, που ο Παναθηναϊκός δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα. Ο Λοντίγκιν, έχει ευθύνη και στα δύο γκολ.
Παραδόθηκε ο Λοντίγκιν
Στο πρώτο έχασε τελείως την φάση, αλλά και στο δεύτερο που με τον τρόπο που λειτούργησε και στην εκτέλεση αλλά και με το που δέχτηκε το γκολ, δεν ανάγκασε το VAR, να δει πως ο Πιερό που ήταν μπροστά του ήταν σε θέση οφσαίντ. Ασφαλώς για το δεύτερο γκολ, ο τελευταίος που φέρει ευθύνη είναι ο Λοντίγκιν. Έχασε την μπάλα ο Μαντσίνι, γλίστρησε ο Βαγιαννίδης, πήγε σαν να κάνει βάδην ο Αράο, δεν βγήκαν επιθετικά τα στόπερ.
Δεν είχε καθόλου την ενέργεια του παιχνιδιού, τον έλεγχο της φάσης, ήταν μαζεμένος και δεν διαμαρτυρήθηκε ώστε, να δείξει πως επηρεάστηκε, από την παρουσία του Πιερό. Όλα παίζουν τον ρόλο τους, μία διαφορετική αντίδραση του Λοντίγκιν, μπορεί να οδηγούσε σε πιο προσεκτική εξέταση της φάσης. Στάθηκαν όλοι στο φάουλ που ζήτησε ο Μαντσίνι, ενώ ο Πιερό, ήταν ξεκάθαρα οφσάιντ, βρισκόταν στην πλευρά που πήγε η μπάλα, απλά ο Λοντίγκιν έπεσε από την άλλη και απο την όλη του αντιδραση, στην διάρκεια αλλα και μετά την φάση, φάνηκε σαν να μην τον επηρέασε η παρουσία του.
Μπροστά από τον Αράο, οι Βιλένα- Μπερνάρ
Το είχα πει στην εκπομπή, πριν απο το παιχνίδι. Με τα δεδομένα που υπάρχουν, μόνο ένα λάθος μπορεί να κάνει Γιοβάνοβιτς, όμως με όσα έχουν συμβεί στον όμιλο, γνωρίζοντας πως ο Παναθηναϊκός περνάει και με ισοπαλία, δεν πιστεύω πως θα συμβεί. Με τον Τζούρισιτς τραυματία, με τον Αϊτόρ, να έχει γίνει ξανά βασικός στα αριστερά, ο μόνος τρόπος να είναι αργό το σχήμα, είναι να παίξουν μαζί στο κέντρο οι Βιλένα, Μπερνάρ.
Δεν μπορώ να καταλάβω, πως γίνεται να παρθεί η συγκεκριμένη επιλογή. Ο Παναθηναϊκός ήθελε και την ισοπαλία, δεν μπορώ να κατανοήσω, πως επέλεξε ο Γιοβάνοβιτς, να χρησιμοποιήσει μπροστά από το δίδυμο στοπερ και τον Αράο, δύο ποδοσφαιριστές, που στερούν συνοχή στον άξονα από το κέντρο του Παναθηναϊκού. Που δίνουν το δικαίωμα στους παίκτες της Μακάμπι, να απομονώσουν τα στόπερ και τον Αράο και να μπορούν να βγάλουν εύκολα αντεπίθεση.
Δεν γίνεται να μένει σε αυτά τα παιχνίδια στον πάγκο ο Τσέριν
Δεν γίνεται σε αυτά τα παιχνίδια, να μένει στο πάγκο ο Τσέριν. Δεν έχει άλλο χαφ ο Παναθηναϊκός, που να μπορεί να κάνει πολλές δουλειές στο γήπεδο. Να μαρκάρει επιθετικά, να κυνηγήσει για να μαρκάρει, να κερδίσει μπάλες στο κέντρο, να τρέξει την μπάλα, να προσφέρει ένταση πιο ψηλά από την θέση 6. Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι, πως έχει μόνο τον Τσέριν και ο Γιοβάνοβιτς, δεν έβαλε τον Τσέριν, σε παιχνίδι που του έκανε και η ισοπαλία.
Άργησε να βάλει δεύτερο φορ
Επίσης δεν μπορεί να γίνει κατανοητό πως σε αυτό το παιχνίδι με τις συνθήκες που είχε πάρει, έπρεπε να φτάσει στο 88ο λεπτό για να μπει δεύτερος φορ. Η Μακάμπι, είχε παραδοθεί. Τα σημάδια από την ταλαιπωρία που είχε υποστεί είχαν γίνει φανερά, απο τα ανύπαρκτα τρεξίματα των ποδοσφαιριστών της, απο την ευκολία που χανόταν η μπάλα και απο το πόσο χαμηλά μέτρα βρισκόταν.
Ιδανικές συνθήκες για να γεμίσει την περιοχή
Ο Παναθηναϊκός ήταν μόνιμα εκεί, έξω από την περιοχή, δεν μπορούσε να σκοράρει από ανικανότητα κάποιων ποδοσφαιριστών να βάλουν την μπάλα στα δίχτυα και απο το μισό μέτρο, αλλά και από την έλλειψη ικανότητας, που υπάρχει στους χαφ, να φέρουν την μπάλα μέσα στην περιοχή και να μπουν και οι ίδιοι μέσα σε αυτήν. Ο χρόνος κύλαγε και η μοναδική λύση, ήταν να μπει ο Σπόραρ, μέσα στην περιοχή για να μπορέσει αυτήν την δουλειά να την κάνει ο Ιωαννίδης και να ασκηθεί ακόμη περισσότερη πίεση.
Στα λίγα λεπτά που μπήκε ο Σπόραρ, ο Ιωαννίδης, κατάφερε να πάρει πολλές φορές την μπάλα έξω από την περιοχή και να γίνουν προσπάθειες να μπουν απο τον άξονα μέσα στην περιοχή, αλλά φυσικά και με την παρουσία ενός φορ παραπάνω να υπάρξει φάση, που δεν θα βγουν τα μαρκαρίσματα στην άμυνα της Μακάμπι. Αυτή η απόφαση όμως ήρθε υπερβολικά αργά, με βάση τα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί.
Λείπει η προσωπικότητα
Ασφαλώς υπάρχει και ανικανότητα, ευθύνες έχουν και οι ποδοσφαιριστές. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού, είναι πως λείπει η προσωπικότητα από τον χώρο του κέντρου. Στο πιο υψηλό επίπεδο του ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς, έφτασε την πρώτη του χρονιά, στο τελευταίο κομμάτι της περιόδου. Όταν βαθμολογικά πήρε τους περισσότερους βαθμούς στα πλέι οφ και κατέκτησε το κύπελλο. Από εκείνη την ομάδα όμως αποχώρησαν προσωπικότητες που δεν αντικαταστάθηκαν.
Ποδοσφαιριστές που συνδύαζαν, δημιουργία με τελική απόφαση, οι Βιγιαφάνες, Γκατσίνοβιτς, Μαουρίτσιο και είχαν στόφα νικητή. Ο Παναθηναϊκός τον Ιανουάριο, εκτός από έναν ψηλό καλό στόπερ, χρειάζεται και έναν τουλάχιστον κεντρικό χαφ, με ισχυρή προσωπικότητα, που θα μπορεί να συνδυάζει δημιουργία, ένταση, ουσία. Ο Μπερνάρ, δεν έχει ούτε ένταση, ούτε ουσία και παίρνει πολλά για αυτά που προσφέρει.
