Για τη Χάνα!
Η Παρί έγραψε ιστορία, σκορπίζοντας στον τελικό την Ίντερ. Σε έναν τελικό που δεν υπήρχε ανταγωνισμός. Δεν ήταν σε θέση οι παίκτες του Ινζάκι να ακολουθήσουν σε κανένα σημείο του αγώνα τους αντιπάλους τους. Θα πρέπει να γυρίσω την μνήμη μου, στον τελικό του ’89, που η Μίλαν κέρδισε τη Στεάουα με 4-0 με τους Γκούλιτ, Βαν Μπάστεν να πετυχαίνουν από δύο τέρματα, για να θυμηθώ τόσο μεγάλη διαφορά, ανάμεσα σε δύο ομάδες που βρέθηκαν σε τελικό.
Στο ποδόσφαιρο τα μεγάλα τρόπαια δεν αγοράζονται, κατακτιούνται.
Αυτός ο αγώνας δημιούργησε, έφερε συναισθήματα και έδωσε πολύ πιο σημαντικά μηνύματα από μία καθαρή επικράτηση ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου, απέναντι σε άλλον. Η ιστορία της Παρί έδειξε πως στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να αγοράσεις τα μεγάλα τρόπαια για να φτάσεις στην κορυφή, χρειάζεται να αξίζεις να τα κατακτήσεις.
Άλλαξε και σε έκανε να την συμπαθήσεις.
Η Παρί πάλευε για πολλά χρόνια να αγοράσει την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, να επιβληθεί με το χρήμα και έτρωγε τα μούτρα της. Την πρώτη σεζόν που το όπλο της, έγινε το ποδοσφαιρικό της σχέδιο, κατάφερε πρώτα να κερδίσει τον σεβασμό του κόσμου του ποδοσφαίρου και στην συνέχεια να δημιουργήσει ένα σύνολο που δεν σου έδινε την δυνατότητα να μην αλλάξεις την άποψη σου. Ακόμη και όσοι έχουν αποστροφή για όσα πρεσβεύει το μοντέλο της Παρί, αναγκάστηκαν μέσα στην σεζόν να ξεχάσουν ποιά είναι η διοίκηση της και να υποκλιθούν στο ποδόσφαιρο του Ενρίκε.
Η Παρί συνδυάζει το ποδόσφαιρο της Μασία, με το ποδόσφαιρο που διδάσκεται στις Γαλλικές ακαδημίες.
Ο Ενρίκε δίδαξε πολλά σαν προπονητής, ακόμα περισσότερα σαν άνθρωπος. Σαν προπονητής έδειξε πως όταν πας σε μία χώρα με διαφορετική κουλτούρα, πρέπει να πας το ποδόσφαιρο σου όμως οφείλεις να σεβαστείς να πάρεις και απο το ποδόσφαιρο τα χαρακτηριστικά που βρίσκεις στην νέα χώρα που πας να εργαστείς. Η Παρί που δημιούργησε είναι ένα σύνολο που συνδυάζει, το ποδόσφαιρο κατοχής, με συνεργασίες σε μικρό χώρο που διδάσκεται στη Μασία, με το ποδόσφαιρο που συνδυάζει τεχνικά και αθλητικά προσόντα, που δουλεύεται στις γαλλικές ακαδημίες. Αυτό το πάντρεμα, έφερε αυτό το απίθανο αποτέλεσμα έργο του Ενρίκε.
Δίδαγμα η στάση ζωής της οικογένειας Ενρίκε.
Η 31η Μαΐου ήταν μία μέρα που έμοιαζε αφιερωμένη στο μεγαλείο του μεγάλου Ισπανού προπονητή. Τεράστιος προπονητής ο Ενρίκε, μα πάνω απο όλα τεράστιος άνθρωπος. Πέρα από το ποδόσφαιρο η στάση ζωής του, αποτελεί ένα δίδαγμα. Ένα παράδειγμα πως ο άνθρωπος πρέπει να βρίσκει τον τρόπο να συνεχίζει, να κρατά υγιές το μυαλό του, τη σκέψη του, να βρίσκει κουράγιο, δύναμη για να συνεχίζει ότι και αν συμβεί. Δεν υπάρχει στην ζωή, τίποτα πιο σκληρό από το να χάσεις το παιδί σου. Στην πραγματικότητα όμως, ο μόνος τρόπος για να τιμήσεις πραγματικά τον άνθρωπο που αγαπάς και φεύγει από την ζωή, είναι να βρεις εσύ ο ίδιος το κουράγιο, τη δύναμη ψυχής για να συνεχίσεις. Μόνο αν μπορέσεις να βρεις το κουράγιο, τη δύναμη, μπορείς να βρεις το κουράγιο να τιμήσεις πραγματικά και να κρατήσεις ζωντανή την μνήμη του ανθρώπου σου.
Για τη Χάνα.
Ο Ενρίκε συνέχισε κατάφερε η δική του κόρη, να μπει στα σπίτια όλων μας. Να ψάξουμε για να δούμε τις φωτογραφίες της, να χαμογελάσουμε με τον τρόπο που την είδαμε να πανηγυρίζει το πρωτάθλημα με την Μπαρτσελόνα, να συγκινηθούμε και να γεμίσουμε από συναισθήματα, που δεν είναι εύκολο να περιγραφούν με λόγια την ώρα που οι φίλοι της Παρί ανέβασαν το περίφημο κορεό και να γεμίσει η ψυχή μας με ζεστασιά την στιγμή που είδαμε όλη την οικογένεια του Ενρίκε, να πανηγυρίζει την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Ο Ενρίκε με τη σύζυγο του, Ελένα Κουγιέλ, το δικό τους δράμα τους όπλισε ώστε να βοηθήσουν άλλες οικογένειες, που ζουν ανάλογες περιπτώσεις. Κράτησαν ζωντανή την μνήμη της κόρης τους ιδρύοντας το «Fundacion Xana», ώστε ο χαμός της δικής τους κόρης να δώσει ζωή σε άλλα παιδιά.
Έβαλε τα συναισθήματα του στην άκρη και δημιούργησε μία τέλεια ομάδα.
Η Χάνα, η κάθε Χάνα, ποτέ δεν θα ήθελε το δικό της άδικο και πρόωρο τέλος, να τελειώσει τα όνειρα, τον ζήλο για ζωή των ανθρώπων που αγάπησε. Η οικογένεια Ενρίκε μέσα από τον τρόπο που αντιμετώπισε τον χαμό της αγαπημένης τους Χάνα, κατάφερε να μας κάνει όλους πιο δυνατούς. Μπροστά σε αυτό το μεγαλείο ανθρώπινης δύναμης, τα λόγια για το ποδόσφαιρο είναι περιττά. Ο Ενρίκε βελτιώθηκε πολύ σαν προπονητής τα τελευταία χρόνια, γιατί γνώρισε καλά, πως υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα στην ζωή από το ποδόσφαιρο. Οπότε έβαλε τα συναισθήματα του στην άκρη και δουλεύοντας κατάφερε να δημιουργήσει ένα σύνολο που στο γήπεδο έμοιαζε τέλειο, δίχως να έχει το παραμικρό ψεγάδι.
