Ο Βιτόρια ενισχύει τις παθογένειες που υπάρχουν στον σύλλογο
Ο ΠΑΟΚ κέρδισε εύκολα 2-1 τον Παναθηναϊκό, έβαλε από κάτω την ΑΕΚ και μείωσε την διαφορά στον 1 βαθμό από τους “πράσινους”.
Τους κατάπιαν.
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου, επέμεινε στον Μεϊτέ, τον χρησιμοποίησε δίπλα στον γεμάτο ενέργεια Καμαρά και δικαιώθηκε. Ο Μεϊτέ εμφανίστηκε σε πολύ καλύτερη κατάσταση σε σχέση, με όσα μας είδε δείξει την φετινή σεζόν, το δίδυμο που δημιούργησε με τον Καμαρά κυριάρχησε, στην μάχη του άξονα, εξαφάνισε τους Σιώπη, Μαξίμοβιτς, Ουναχί και έδωσε την δυνατότητα στους παίκτες που κινήθηκαν πίσω απο τον φορ, να κάνουν διαφορά. Ο Μεϊτέ είχε 53/62 πάσες, 1 key passes,79 επαφές με την μπάλα, 2/6 τάκλιν, 2 κλεψίματα, 10 αμυντικές ενέργειες, 7 ανακτήσεις κατοχής, 12/13 μονομαχίες. Ο Καμαρά 62 επαφές με την μπάλα, 7 στην αντίπαλη περιοχή, 1 υπέροχο γκολ, 2/5 εκτελέσεις, 24/41 πάσες, 14 πάσες στο ⅓ του αντιπάλου, ⅓ ντρίμπλές, ½ τάκλιν, 6 αμυντικές ενέργειες, 7 ανακτήσεις κατοχής, 10/15 μονομαχίες. Την ίδια ώρα ο Σιώπης είχε 36 ενέργιες με την μπάλα, ο Μαξίμοβιτς 25 και ο Ουναχί 56. Το δίδυμο του Μεϊτέ, Καμαρά είχε 22/28 κερδισμένες μονομαχίες, η τριάδα του Παναθηναϊκού, 11/28. Με λίγα λόγια τους κατάπιαν.
Ίδια είναι η λογική και στα εντός έδρας.
Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με ένα γρήγορο τέρμα και ο προπονητής του, στο τέλος είπε πως έκανε κακό στην ομάδα του, γιατί γύρισε πίσω. Στο τέλος δήλωσε πως δεν ξέρει τι φταίει στην ομάδα του και στα εκτός έδρας παιχνίδια δείχνει τόσο διαφορετική εικόνα, σε σχέση με τα εντός έδρας. Αυτό όμως είναι λίγο παραπλανητικό, γιατί από άποψη, λογικής του παιχνιδιού, η εικόνα είναι η ίδια. Ο Παναθηναϊκός στο 3-1 επι της ΑΕΚ είχε 36% κατοχή, στο 3-1 επι του ΠΑΟΚ 41% κατοχή, στην Τούμπα 43% κατοχή, με το ημίχρονο να έχει κλείσει στο 34%.
Χαμηλά νούμερα κατοχή μπάλας, που προέρχονται από φόβο και όχι από σχέδιο.
Ο Παναθηναϊκός του Βιτόρια, σε τρία παιχνίδια, με ομάδες που βρίσκονται πάνω κάτω στην ίδια δυναμικότητα, έχουν τους ίδιους στόχους, είτε επαιξε εντός, είτε εκτός έδρας επέλεξε να πάει σε παθητικό παιχνίδι. Προσέξτε, δεν είμαι κανένας που έχει τρέλα με την κατοχή μπάλας. Πρωταθλητής στην Ελλάδα, βγήκε ο Ολυμπιακός που ο προπονητής του διδάσκει ένα στιλ παιχνιδιού που δεν το εξυπηρετεί η κατοχή. Στον Ολυμπιακό όμως υπήρχε ένα συγκεκριμένο πλάνο, μία αγωνιστική συμπεριφορά, που δικαιολογεί αυτή την συμπεριφορά, καθώς η ομάδα μπορεί μέσα απο την στάση της στο γήπεδο να γίνεται επιθετική στον αντίπαλο. Στον Παναθηναϊκό, δεν δικαιολογεί η συμπεριφορά της ομάδας, τα χαμηλά νούμερα κατοχής, μπάλας. Η λογική του Παναθηναϊκού, απλά βγάζει ένα φόβο, μία παθητικότητα.
Τυχερές οι νίκες στο ΟΑΚΑ.
Ο Παναθηναϊκός, στο ΟΑΚΑ, δεν ήταν καλός, πέτυχε μία τυχερή νίκη επι της ΑΕΚ, αξιοποιόντας την αστοχία των παικτών της και τις αλλαγές δώρο του Αλμέιδα, στο δεύτερο ημίχρονο. Στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, ήταν καλύτερος σε σχέση με τα υπόλοιπα παιχνίδια, όμως και απίστευτα αποτελεσματικός. Σε αγώνα με 1,3-1,3 xgoals κέρδισε με 3-1.
Δεν λειτουργεί το σχέδιο με τον Σιώπη στο 6 και τον Μαξίμοβιτς στο 8.
Το έχω γράψει πολλές φορές, όταν ακόμα γνωρίζει το κέντρο του Παναθηναϊκού την αποθέωση. Παίζοντας με τον Σιώπη στο 6 και τον Μαξίμοβιτς στο 8, δεν γίνεται σε παιχνίδι με αντίπαλο της ίδια δυναμικότητας, να έχεις την κατοχή μπάλας. Ο Σιώπης καλός, φιλότιμος, αξίζει μία θέση στο ρόστερ, όμως είναι συγκεκριμένων δυνατοτήτων, με αδυναμία στο να βγάζει την ομάδα του μπροστά. Ο Παναθηναϊκός θα βγει ωφελημένος απο την ενέργεια που έχει να δώσει, όταν θα μπορεί να την παίρνει σε έναν βαθμό που δεν θα στερείται, η ποιότητα απο το παιχνίδι του.
8άρι που δεν ακουμπάει την μπάλα.
Ο Μαξίμοβιτς, είναι πάντα ο χαφ, με τις λιγότερες επαφές στο γήπεδο και παίζει σε μία θέση, που η συμμετοχή είναι απαραίτητη. Στην Τούμπα σε 71 λεπτά είχε 25 ενέργειες με την μπάλα, σε ένα παιχνίδι που ο Καμαρά είχε 62 και ο Μεϊτέ 79. Όταν παίζεις σε ντέρμπι με τους Σιώπη και Μαξίμοβιτς, στο 6 και στο 8 είναι δεδομένο πως θα χάσεις την κατοχή, αν δεν έχεις και πλάνο για πίεση ψηλά, είσαι καταδικασμένος σε παθητικότητα. Το αναφέρω είτε χάνει, είτε κερδίζει ο Παναθηναϊκός.
Ο Βιτόρια ενισχύει τις αδυναμίες που υπάρχουν στον σύλλογο.
Η ομάδα χρειάζεται έναν προπονητή, που θα φέρει ένα προπονητικό σχέδιο, που θα είναι ικανό να κερδίσει τις αδυναμίες που έχουν δημιουργηθεί στον ίδιο τον σύλλογο. Την σοφτίλα, την παθητικότητα, τον φόβο της επιτυχίας. Μία πραγματικότητα που έχει δημιουργία την απέχθεια του κόσμου προς την ίδια του την ομάδα. Το ποδοσφαιρικό σχέδιο του Βιτόρια μοιάζει να ενισχύει την παθογένεια του συλλόγου και όχι να λύνει το πρόβλημα, αυτός είναι και ο λόγος που στα χέρια του, η ομάδα γίνεται όλο και χειρότερη.
