Μόνο μποέμης δεν ήταν
Όταν οι ελληνικές ομάδες δίνουν τα πρώτα ευρωπαϊκά ματς μέσα στο καλοκαίρι, καλύτερα να μασάνε, παρά να μιλάνε. Αυτό έχει αποδειχτεί διαχρονικά.
Μετά τον αποκλεισμό του Αρη και της ΑΕΚ, ήρθαν τα στραβοπατήματα του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ. Και όπως πάντα οι ειδήμονες στη χώρα μας, προέβλεπαν από την κλήρωση ότι είμαστε τα μεγάλα φαβορί.
Είναι προφανές ότι όλες οι ελληνικές ομάδες αυτήν την εποχή είναι ανέτοιμες. Θα αναρωτηθείτε: Καλά, δεν γνωρίζουν εξ αρχής τις αγωνιστικές υποχρεώσεις τους; Τις γνωρίζουν και τις παραγνωρίζουν. Όμως είναι αδύνατο να δουλέψουν όλα ρολόι, τη στιγμή που η ομάδα μοντάρεται και τα νέα αποκτήματα εγκλιματίζονται.
Αυτό έπαθε στο Δουβλίνο ο ΠΑΟΚ. Πριν το ματς, οι περισσότεροι έλεγαν οι Μποέμιανς είναι περίπου μια ιρλανδική μπυραρία, βρίσκεται στη θέση 380 της βαθμολογίας της UEFA και έχει υποπολλαπλάσιο budget από αυτό του ΠΑΟΚ.
Διαψεύστηκαν οικτρά. Οι Ιρλανδοί φάνηκαν πολλοί πιο φρέσκοι, ιδιαίτερα επικίνδυνοι στις αντεπιθέσεις και εξαιρετικοί στις μονομαχίες.
Εχει δίκιο ο Λουτσέσκου που λέει ότι το αποτέλεσμα είναι άδικο. Πράγματι ο ΠΑΟΚ αντέδρασε στο δεύτερο ημίχρονο, δημιούργησε πολύ πιο κλασικές ευκαιρίες και άξιζε τουλάχιστον την ισοπαλία.
Παράλληλα όμως έγιναν ιδιαίτερα φανερές οι αδυναμίες της ομάδας της Θεσσαλονίκης. Ακατανόητα προσωπικά λάθη, δυσχέρεια στη δημιουργία και μια υπεροψία που πήγαζε από τη φαινομενική ανωτερότητα.
Οι θεωρίες ότι ο Ρουμάνος προπονητής έπρεπε να κάνει νωρίτερα τις αλλαγές, είναι για τους μετά Χριστόν προφήτες. Ο Λουτσέσκου ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι χρειάζεται αυτή η ομάδα.
Δύο είναι τα κέρδη από την αναμέτρηση του Δουβλίνου:
- Η ανάδειξη της ποδοσφαιρικής προσωπικότητας του Νέλσον Ολιβέιρα, ο οποίος απέδειξε ότι δικαίως τον πίστεψαν αυτοί που τον έφεραν από τον ένα Δικέφαλο στον άλλον.
- Η συνειδητοποίηση ότι μόνο μποέμικα δεν θα περάσει στη ρεβάνς. Θα απαιτηθεί πολύ μεγάλη προσπάθεια στην Τούμπα για να ανατραπεί η κατάσταση, τη στιγμή μάλιστα που όλοι ξέρουν ότι ο αποκλεισμός είναι καταστροφή.
Αντίθετα, ο Ολυμπιακός γνώριζε πολύ καλά ότι η Λουντογκόρετς δεν είναι μια κλασική βουλγαρική ομάδα. Οι πολλοί Λατίνοι στο ρόστερ της την αναβάθμιζαν εξ αρχής σε επικίνδυνο αντίπαλο και ουδείς την υποτίμησε. Απλώς ο Ολυμπιακός μαστίζεται από τις απουσίες και είναι βέβαιο ότι δεν βρίσκεται σε καλό “φεγγάρι”.
Την παρτίδα έσωσε ο μικρός Καμαρά, στον οποίο πίστεψε ο Μαρτίνς. Η ελληνική ομάδα πρέπει να είναι ευχαριστημένη με την ισοπαλία, παρότι έχει δίκαια παράπονα από το διαιτητή.
Ο Ολυμπιακός δείχνει να προβληματίζεται στην επιθετική ανάπτυξη, καθώς ο Ελ Αραμπί και ο Χασάν δεν τροφοδοτούνται όπως πέρσι. Θα είναι το στοίχημα και της ρεβάνς, η οποία θα κριθεί σε τεντωμένο σχοινί.
Ο πρωταθλητής Ελλάδος έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια να μπαίνει σε ομίλους του Champions League και οποιαδήποτε αποτυχία δεν θα είναι διαχειρίσιμη στον εσωτερικό του χώρο.
Το μεγάλο ζήτημα που ανακύπτει είναι η θέση της χώρας μας στη βαθμολογία της UEFA. Χειρότερα δεν έχουμε πάει ποτέ. Πλέον καταλήξαμε 19οι , χωρίς ισχυρή πιθανότητα να πλησιάσουμε άμεσα τους ανταγωνιστές μας, την Τουρκία και την Τσεχία. Αντίθετα, οι Σκανδιναβοί διώκτες μας (Νορβηγία, Δανία, Σουηδία), είναι ικανοί να μας πάνε μέχρι την 22η θέση.
Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα θα μείνει τουλάχιστον τρία χρόνια πίσω. Μέχρι το 2025 ο πρωταθλητής της θα χρειάζεται και τον πρώτο προκριματικό, ενώ πέμπτη ομάδα δεν θα βγάζουμε στην Ευρώπη.
