Ο Μιλουτίνοβ ξεφτίλισε την βιασύνη
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για το καλό μάθημα που έδωσε ο Σέρβος στις συνήθειες της εποχής
Όλοι βιάζονται. Όπως εύστοχα τραγουδάνε οι Locomodo «δεν προλαβαίνω». Μόνο που πολλές φορές μια χαρά προλαβαίνεις, απλά δεν θέλεις να πας σωστά. Θέλεις να τρέξεις, να πιεστείς, να δημιουργήσεις πρόβλημα ακόμη και στον ίδιο σου τον εαυτό. Μια δίχως άλλο βιασύνη. Προϊόν της εποχής και της τεχνολογίας. Και όλη αυτή η βιασύνη έχει γεννήσει απαιτήσεις, άγχος και πίεση.
Δεν γίνεται να λείψει αυτό και από τον αθλητισμό. Και βέβαια, εκτοξεύεται όλο αυτό όταν έρχεται η περίοδος με τις μεταγραφές. Όταν οι παίκτες συζητάνε για τις ανανεώσεις των συμβολαίων ή για την επόμενη δουλειά.
Ποτέ κανείς δεν σέβεται τους άγραφους κανόνες. Δεν υπάρχουν πια αυτοί. Τους έχει φάει η μαρμάγκα. Το «διασταυρώνω μια είδηση» στην δημοσιογραφία, αποτελούσε την σημαία. Τώρα πια το έχουν τσαλαπατήσει. Κάποιοι το ξέχασαν. Κάποιοι δεν το γνωρίζουν.
Ξεκινάω από το συνάφι μου για να μην λέτε ότι μιλάω για όλους τους άλλους και αφήνω στην απ’ έξω τους δημοσιογράφους. Βέβαια, έχουμε γεμίσει από κανάλια, από podcast, όποιος θέλει πατάει ένα κουμπί και λέει ό,τι του έρθει στο κεφάλι. Αυτό έχει γεννήσει πίεση ακόμη και στους επαγγελματίες.
Πάρτε παράδειγμα την ιστορία του Μιλουτίνοβ. Τον πήγαν από ‘δω , τον έφεραν από εκεί και στο τέλος ο Σέρβος έκανε ένα ραντεβού με τους εργοδότες του και έμεινε στην δουλειά του. Τόσο απλά…
Βρε τον έστειλαν στον Μιλάνο, έγινε γενικός ξεσηκωμός με την εξαιρετική πρόταση του Παναθηναϊκού, αλλά καμία πισινή δεν κρατήθηκε, μήπως τελικά παραμείνει στον Ολυμπιακό. Και στο τέλος συνέβη αυτό ακριβώς. Ο Νίκολα άθελά του ξεφτίλισε την βιασύνη. Το ποιος θα βγάλει πρώτος το πόρισμα. Το ποιος θα πει την εξυπνάδα. Το ποιος θα κάνει γρηγορότερα το κομμάτι του, χωρίς καν αυτό να χρειάζεται.
Και μέσα στο κόλπο, όλος ο κόσμος. Και καλά οι δημοσιογράφοι -μιλάω για τους επαγγελματίες- έχουν την λόξα, την τρέλα, να κυνηγήσουν μια είδηση να πουν στο τέλος ότι αυτοί την έβγαλαν πρώτοι. Και στην τελική αυτοί κρίνονται κιόλας από τον κόσμο. Κατά πόσο είναι έγκυροι ή πουλάνε παραμύθια για τα «κλικς». Εδώ όμως μιλάμε για γενική παράνοια. Δεν βγάζεις άκρη. Έχουν μπει μέσα στην ιστορία και οι παράγοντες και οι ατζέντηδες. Ο καθένας από το δικό του μετερίζι και όπως τον συμφέρει.
Στην αρχή λοιπόν αυτής της καλοκαιρινής λαίλαπας που θα ακολουθήσει, ο Μιλουτίνοβ έδειξε τον δρόμο. Όποιος το κατάλαβε θα ακολουθήσει. Αφήστε που λίγο -πολύ το ίδιο είχε κάνει και ο Ριμπάλτα στο θέμα του προπονητή της ΑΕΚ. Είχαν «προσλάβει» ένα σωρό προπονητές και μια ωραία μέρα, οι «κιτρινόμαυροι» ανακοίνωσαν τον Νίκολιτς. Προσοχή λοιπόν, γιατί το να γίνεις ρεζίλι είναι εύκολο. Και αν δεν ήμασταν η χώρα του «ωχαδερφισμού» αυτό θα κόστιζε κιόλας. Τώρα όποιος θέλει, λέει μια αρλούμπα, ποντάρει σε κάτι ανύπαρκτο και την επόμενη μέρα συνεχίζει κανονικά…
