Νυχτερίδες κι αράχνες για τον Ολυμπιακό
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος αναλύει γιατί η Βαλένθια απέδειξε και στο ΣΕΦ αυτό που ξέρει όλη η Ευρωλίγκα
Σκληρό καρύδι φέτος η Βαλένθια, αλλά και σκληρό καρύδι γενικά για τον Ολυμπιακό. Μια ομάδα που μπήκε στο ΣΕΦ με τον… αέρα του συνόλου που δεν χάνει σε αυτό το γήπεδο. Τελευταία φορά το πικρό ποτήρι το ήπιε στις 11 Οκτωβρίου του ’19 (89- 63) και έκτοτε μετρούσε τέσσερα διπλά.
Έφτασε λοιπόν και σε πέμπτο συνεχόμενο. Με τρόπο αρκετά βασανιστικό για τους πρωταθλητές Ελλάδας, αφού μόλις πίστεψαν ότι κέρδισαν, βρέθηκαν σε δυσχερέστατη θέση πάνω στο παρκέ. Και το πλήρωσαν. Με όλων των ειδών τους τρόπους. Τρομερό μπάσκετ από τους Ισπανούς, αλλά δεν δημιουργεί εντύπωση σε όσους ξέρουν. Η τελευταία περίοδος ήταν ένα σκόρπισμα τρόμου με τις «νυχτερίδες» να αγγίζουν τους 100 πόντους και να κερδίζουν το δεκάλεπτο με επιμέρους 16- 32!!!
Ο Μπαρτζώκας ξεκίνησε με…περσινή πεντάδα, απλά αντί του Μιλουτίνοβ άρχιζε ο Φάλ. Όχι ότι η παρουσία του Σέρβου ήταν κάτι καινούργιο. Αυτό που ήταν ουσιαστική αλλαγή και γύρισμα στο… πέρυσι ήταν η έναρξη του Παπανικολάου, που άφησε τον Ντόρσεϊ στον πάγκο. Ο Φουρνιέ ήταν στο «2» και η ομάδα μπήκε με την περσινή της εικόνα, απέναντι σε έναν πολύ καλό αντίπαλο. Οι Βαλενθιάνοι μπήκαν στον αγώνα όπως ακριβώς τους έχουμε συνηθίσει φέτος. Με διάθεση να τρέξουν και να σουτάρουν από παντού. Παιδιά με εξαιρετικά φυσικά προσόντα και πάνω απ’ όλα δίχως άγχος. Και το έδειξαν σε μεγάλο βαθμό, μέχρι να αρχίσουν να τα…βρίσκουν μπαστούνια.
Πότε συνέβη αυτό; Όταν η περιφερειακή τους άμυνα άρχισε να υποφέρει από την είσοδο των Ντόρσεϊ και Πίτερς. Οι δυο τους με συνολικά 14 γρήγορους πόντους, έχτισαν μια διαφορά για την ελληνική ομάδα, το σκορ πήγε 40- 29, αλλά εκεί κάπου ξεκίνησαν νέα ζητήματα στην άμυνα, με τους Ισπανούς να επιδεικνύουν πλουραλισμό στο μπροστά μέρος του γηπέδου και να πιέζουν άψογα τον εκάστοτε οργανωτή των «ερυθρόλευκων». Μ’ αυτά και μ’ αυτά οι φιλοξενούμενοι πήγαν στα αποδυτήρια προηγούμενοι με δυο πόντους. Το κακό όμως για τον Ολυμπιακό ήταν, ότι είχε φάει 49 πόντους μέσα στο ΣΕΦ! Που να φανταζόταν κανείς, τι θα γινόταν στην τελευταία περίοδο…
Αυτό φυσικά δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε, με τους Πειραιώτες συνήθως να αντιδρούν στα δεύτερα ημίχρονα να σφίγγουν τις άμυνές τους και να οδηγούνται ακόμη και σε εύκολες νίκες. Η Βαλένθια βέβαια φέτος έχει δείξει ότι δεν χαμπαριάζει και αυτό ήταν ένα κακό σημάδι που θα ‘πρεπε να σβήσουν ο Μπαρτζώκας και οι αθλητές του. Όπως ακριβώς σας το έγραψα , έτσι και έγινε.
Για άλλη μια φορά ο Ολυμπιακός μπήκε γκαζωμένος. Βίδωσε την ισπανική ομάδα στο 49 και αυτός πήγε μέχρι το 59. Ένα σερί 12-0 με Γουόκαπ και Παπανικολάου να οργιάζουν. Το ΣΕΦ στο… πόδι και πιστέψτε με οποιαδήποτε άλλη ομάδα και να ήταν απέναντι στους Πειραιώτες θα ‘χε λιποθυμήσει. Όχι όμως η Βαλένθια. Το μπασκετικό θράσος αυτής της ομάδας είναι απύθμενο. Και την κρατάει. Με το rotation να απλώνεται εύκολα από τον προπονητή της και τον ρυθμό να μην σταματάει ποτέ. Να σκεφτείτε, πως εκεί που όλα έδειχναν άνετα για τον Ολυμπιακό στο 34’ το σκορ έγινε 82- 83 με αρκετούς Βαλενθιάνους να διαπρέπουν στο παρκέ.
Ένα από τα ζητήματα του Ολυμπιακού (έχω γίνει λίγο βαρετός με αυτό από την αρχή της σεζόν αλλά είμαι υποχρεωμένος να το επαναλαμβάνω), είναι ότι δεν υπάρχει δεύτερος ασφαλής πόλος στο «5». Αν αντιμετωπιστεί καλά ο Μιλουτίνοβ από τον αντίπαλο, ο Χόλ δεν μπορεί να αναλάβει δράση με αξιώσεις. Παίζει μόνο πάνω από τη στεφάνη και σε αυτό το ματς η Βαλένθια δεν είχε θέμα μαζί του.
Ένα ζήτημα στο «5» υπάρχει κατά την γνώμη μου έτσι όπως σχηματίστηκε, αλλά δεν έφταιγε μόνο αυτό. Τα νεκρά διαστήματα τα… πλήρωσε ο Ολυμπιακός που στο τέλος αποδοκιμάστηκε από κομμάτι του κόσμου του. Σε εξίμιση λεπτά να σκεφτείτε έφαγε 26 πόντους. Εκεί γύρω στο τέλος της τρίτης περιόδου με μέσα της τέταρτης. Οι «ερυθρόλευκοι» αράχνιασαν μετά το τελευταίο καλό τους ξέσπασμα γύρω στο 25’. Και μια ματιά στην στατιστική θα σας πείσει για την υπεροπλία και τον πλουραλισμό των Ισπανών.
Στην τελευταία περίοδο η Βαλένθια έκανε επίδειξη σύγχρονου μπάσκετ, έμεινε ζωντανή όταν έπρεπε και απέδωσε υπέροχα όταν χρειαζόταν να πάρει το παιχνίδι. Και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Είναι μακράν η πιο ευχάριστη έκπληξη της διοργάνωσης. Το απέδειξε στο ΟΑΚΑ , το επανέλαβε και στο ΣΕΦ…
