Ο Ολυμπιακός γύρισε από την κόλαση, καλό είναι να μην πηγαίνει
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για την μεγάλη… αρπαγή νίκης των Πειραιωτών, αλλά και όσα τους πονάνε
Πριν από λίγα 24ωρα στην Euroleague η Μπαρτσελόνα πήγε στο Βελιγράδι και διέλυσε την Μακάμπι. Ακολούθησε ο Ολυμπιακός, ο οποίος όμως έδειχνε να πέφτει εύκολο θύμα των Ισραηλινών.
Και μπορεί να μην είναι σύνηθες γενικά οι «ερυθρόλευκοι» να έχουν μαύρες διαβολοβδομάδες, αυτή όμως φαινόταν να είναι τέτοια. Με εντός έδρας ήττα από την Έφες και μια διαφαινόμενη εκτός από την «ομάδα του λαού». Με ζητήματα ολοφάνερα, με εικόνα συνόλου που δεν μπορεί να αμυνθεί, που δέχεται… γκολ για πλάκα και με όλους τους τρόπους. Που δεν έχει ισορροπία στο ριμπάουντ, είτε γιατί ο Μιλουτίνοβ κουράζεται (συγκινητικός άλλη μια φορά), είτε γιατί ο Χολ πάει στην τάπα και οι αντίπαλοι εκμεταλλεύονται να χωθούν και να πιάσουν τους υπόλοιπους στον ύπνο. Λάθη αβέρτα- κουβέρτα σε ένα διάστημα που όλοι ψάχνονται, αλλά όποιος κερδίζει μπορεί να ασχοληθεί με τα θέματά του ήρεμα και χωρίς πίεση. Και μέσα σ’ όλα εμφανίστηκε ο Τζέφρεϊ Ντάουτινγκ Τζούνιορ να είναι σε κολασμένο βράδυ και να κάνει τον γεροΜιζράχι να χαίρεται που τον κουβάλησε από την άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Κι όμως όσα διαβάσατε παραπάνω, μπόρεσαν οι πρωταθλητές Ελλάδας να τα πατήσουν κάτω μέσα σε 5 λεπτά. Ο Βεζένκοβ παραδέχθηκε στο τέλος ότι έπαιξαν άσχημα. Είχε δίκιο. Όμως έμειναν όρθιοι με ένα επι μέρους σκορ 4- 18 στο τελευταίο πεντάλεπτο. Έχαναν με 13 στο 35’ και πήραν το ματς. Αυτό είναι η μεγάλη ομάδα. Αλλά επαναλαμβάνω, ο Ολυμπιακός δεν γίνεται να πηγαίνει εύκολα στην κόλαση και να πασχίζει να γυρίσει από αυτή.
Να σκεφτείτε, ότι έπρεπε να φτάσει το 27’ με ένα τρίποντο του Ντιλικίνα για να περάσει πρώτη φορά ο Ολυμπιακός στο σκορ. Οι «ερυθρόλευκοι» δεν πέρασαν καλά στο πρώτο ημίχρονο , έκαναν διαφόρων ειδών λάθη (όχι μόνο αυτά που φάνηκαν στην στατιστική), παραχώρησαν άφθονα δικαιώματα και βρέθηκαν να χάνουν με 8 πόντους διαφορά όταν πήγαν να ξεκουραστούν. Και το χειρότερο; Είχαν δεχθεί 48 πόντους. Η άμυνα δεν λειτουργούσε, ενώ μπροστά το πρόβλημα ήταν συγκεκριμένο. Ο Ντιλικίνα έκανε νωρίς δυο φάουλ, ο Μπαρτζώκας τον έβαλε, έβγαλε τον Λι και οι πρωταθλητές Ελλάδας δεν είχαν άνθρωπο να οργανώσει. Ο Ντόρσεϊ με τον Μιλουτίνοβ κλασικά, κράτησαν όσο μπορούσαν μπροστά, αλλά η ανασταλτική λειτουργία ήταν τόσο ανισόρροπη που η κατάσταση δεν φαινόταν να σώζεται.
Όλο αυτό διαφοροποιήθηκε λίγο στο δεύτερο μέρος για συγκεκριμένους λόγους. Ο Ντιλικίνα έπαιξε περισσότερο. Η άμυνα βελτιώθηκε και πάνω απ’ όλα πήρε μπροστά ο Βεζένκοβ αποτελώντας την ασφαλή αιχμή του δόρατος. Δεν έχει σημασία που η ομάδα ήταν πίσω με πέντε πόντους, όταν άρχισε το τέταρτο δεκάλεπτο. Στην τρίτη περίοδο κάτι κόκκινο φάνηκε να κινείται. Ωστόσο… Όσο τα ριμπάουντ θα χάνονται για πλάκα και όσο ο αριθμός των λαθών θα είναι τόσο μεγάλος, τα προβλήματα θα υπάρχουν. Ωραία όλα αυτά που γράφονται και λέγονται, όταν όμως μιλάει το παρκέ, δεν υπάρχουν δικαιολογίες και καλύψεις. Η προσέγγιση λάθος. Ο Ολυμπιακός έχει θέμα στον «άσο» επειδή λείπουν παίκτες, έχει θέμα και στο «5» και δεν ξέρουμε αυτό αν εξαφανιστεί ή παραμείνει. Και το πρόβλημα είναι ότι ο Μιλουτίνοβ πραγματοποιεί Οκτώβρη μήνα ηρωικές εμφανίσεις. Η Μακάμπι παίζει στο Βελιγράδι και από το τυπικό γήπεδό της, θεωρώ ότι οι περισσότεροι λεγόμενοι μεγάλοι θα περάσουν. Θα ήταν γκέλα να μην το έκανε ο Ολυμπιακός.
Έδωσε τέσσερα ματς σε μια εβδομάδα η ομάδα του λιμανιού, αυτό είναι μια αλήθεια. Ενέργεια χάθηκε. Όμως και στο παρελθόν έχει συμβεί αυτό και το ποσοστό ήταν 4/4. Αλλά ακόμη και ήττες να γίνονταν η εικόνα δεν ήταν τόσο άσχημη. Ο Ολυμπιακός έχει ζητήματα και κάνουν «μπαμ», δεν χρειάζεται να είσαι…. Πανεπιστήμονας (που έλεγε και ο αείμνηστος Ντούντα) για να τα καταλάβεις. Οι πόντοι στην άμυνα πέφτουν βροχή και μπροστά βάζουν συγκεκριμένοι. Πάλι καλά που αυτοί οι συγκεκριμένοι ήταν όνειρο. Ο Μιλουτίνοβ συγκλονιστικός. Ο Ντόρσεϊ απίθανος δείχνοντας ότι δεν ξέρει μόνο να σουτάρει, αλλά να επιλέγει την καλή πάσα. Και ο Βεζένκοβ, ο άνθρωπος που όρισε την μοίρα της αναμέτρησης. Ο Ολυμπιακός έκανε μεγάλη αρπαγή νίκης. Αυτό είναι το ωραίο της ιστορία, όλα τα άλλα πρέπει να δουλευτούν…
