Η Χάποελ τον προκάλεσε καλά, ο Ολυμπιακός την τσάκισε καλύτερα
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για έναν συναρπαστικά κακό αγώνα που βρήκε νικήτρια την ομάδα του Πειραιά
Ο Ολυμπιακός παραδοσιακά τις διαβολοβδομάδες τις έχει στο τσεπάκι. Μέχρι την φετινή σεζόν μιλάμε για ποσοστό που το ζήλευαν όλοι. Φέτος αυτό δεν έχει συμβεί σε τέτοιο βαθμό. Από την άλλη, μπορεί να κάνει μια ήττα αλλά κάνει και μια νίκη. Στην προκειμένη περίπτωση, μετά το χαμένο ματς με την Μονακό, η ομάδα του Πειραιά κέρδισε την πρωτοπόρο Χάποελ. Και έγινε σε μια σκληρή αναμέτρηση που μπορείς να καθίσεις και να μιλάς για αυτή ώρες ολόκληρες. Ήταν πολλά αυτά που θα μπορούσαν να κάνουν οι μονομάχοι, αλλά δεν τα έκαναν. Κυρίως γιατί ο ένας δεν άφηνε τον άλλο. Η Χάποελ ήταν έτοιμη να προκαλέσει σωστά μπασκετικά τον Ολυμπιακό, εντοπίζοντας τις αδυναμίες του. Όμως από την άλλη, την ώρα που έπρεπε η ομάδα του λιμανιού την τσάκισε με άμυνες- θανάτου. Ένα παιχνίδι που δεν διεκδικεί δάφνες θεάματος, αλλά είχε ένταση, σασπένς και σκορ πολύ μακριά από το μπάσκετ της Euroleague. Ο Ολυμπιακός εμφάνισε τα κλασικά του θέματα στην μηδενικά δημιουργία, αλλά έκανε και την Χάποελ να φαντάζει μια ομάδα πολύ κατώτερη από αυτό που έδειχνε μέχρι να πατήσει Πειραιά…
Ένα επιθετικά άθλιο πρώτο μέρος για τους Πειραιώτες. Οι χειριστές αδυνατούσαν να περάσουν την μπάλα με ασφάλεια κοντά στο καλάθι και το να απειλήσουν οι συγκεκριμένοι, είναι τις περισσότερες φορές η χαρά του αντιπάλου. Ο Ντιλικίνα και ο Γουόκαπ αντιμετώπισαν μια άμυνα που με συγχωρείτε αλλά τους υποτίμησε, αφήνοντάς τους να σουτάρουν ανετότατοι. Και δυστυχώς για τον πρωταθλητή Ελλάδας αυτό λειτούργησε, Ο Ιτούδης το ήθελε όλο αυτό και κατάφεραν οι Ισραηλινοί να ξεφύγουν από το κλασικό αρχικό ξέσπασμα του Ντότσεϊ, έγιναν «καπεταναίοι» του αγώνα. Με καλή κυκλοφορία, διεκδίκηση κάθε μπάλας και αρκετή ηρεμία. Όλο αυτό ως το 17’. Γιατί υπήρξαν και άσχημα νέα για την Χάποελ, τα οποία ήταν απλά: Ο Ολυμπιακός είχε ίσως το χειρότερο ημίχρονο της σεζόν και όταν αυτό τελείωσε ήταν στο – 6. Ναι, έχανε αλλά οι έξι πόντοι ήταν ένας πολύ καλός αριθμός βάσει της εικόνας στο παρκέ. Το 5/22 τρίποντα είναι τεράστιο νούμερο, αλλά ήταν αποτέλεσμα της άμυνας της Χάποελ που τα έδωσε και σχεδόν όλα οι «ερυθρόλευκοι» έπρεπε να τα πάρουν. Όμως 1/6 ο Φουρνιέ, 0/4 ο Γουόρντ, 1/3 ο Γουόκαπ, 0/3 ο Ντιλικίνα. Ο Ντόρσεϊ 2/3 αλλά αυτόν όπως καταλαβαίνετε τον κυνηγούσαν σαν… δαιμονισμένοι για να μην σουτάρει.
Η Χάποελ έκανε 4.30’’ να βάλει καλάθι στο δεύτερο μέρος, αλλά στο ίδιο διάστημα οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν αρκετά λάθη που δεν τους άφησαν να προσπεράσουν. Η άμυνα λειτουργούσε πολύ καλύτερα απ’ ότι απέναντι στην Μονακό. Το επιμέρους σκορ για πολύ ώρα ήταν 5 -2(!) , έγινε 9- 2 στο κόκκινο προσπέρασμα (42- 41) και ο Ιτούδης έβλεπε τους παίκτες του να ξαναβρίσκουν στόχο με τον Μπράιαντ, ενάμιση λεπτό πριν τη λήξη της περιόδου. Το τρίτο δεκάλεπτο ήρθε 11- 4 και ήταν αρκετή αυτή η συμπεριφορά των ομάδων να φτιάξουν ένα… μείγμα μολότοφ για την τελική ευθεία της αναμέτρησης. Καταλαβαίνετε πως αν οι παίκτες του Ολυμπιακού στο πρώτο 20λεπτο τα είχαν σπάσει από το τρίποντο, αυτοί της Χάποελ στο δεύτερο , έσπασαν ό,τι βρήκαν. Αν υπήρξε εξαίρεση; Ε πάντα υπάρχει. Ο Μίσιτς με δυο τρίποντα έκανε τον αγώνα θρίλερ, αλλά ο ίδιος έπεσε θύμα της άμυνας του Γουόκαπ μετά από καλάθι του Μιλουτίνοβ. Ο Μπαρτζώκας έβγαλε τον Γουόκαπ για να βάλει τον Πίτερς. Αλλαγή με στόχο να μην σημαδευτεί ο πλέι- μέικερ και πάει στις βολές. Όμως έχασε τον χειριστή. Η Χάποελ πίεσε και ο Πίτερς έχασε την μπάλα και έκανε και φάουλ. Δεν ήταν λάθος να μπει ο Πίτερς, αλλά ίσως θα έπρεπε να βγει άλλος παίκτης και όχι ο Γουόκαπ που θα κρατούσε την μπάλα. Όλα αυτά βέβαια κρίνονται κατόπιν εορτής, απλά κάνω κι εγώ μια επισήμανση. Ο Γουόκαπ επέστρεψε και αμέσως πήρε επιθετικό φάουλ από τον Μίσιτς. Με δυο λόγια, δυο τρίποντα έβαλε ο Σέρβος και μετά έκανε δυο… πατάτες (και η στατιστική του κάκιστη). Ο Βεζένκοβ έβαλε δυο βολές και τέλος. Είδαμε έναν όμορφα κακό αγώνα. Μην γελάτε. Είναι και θέμα γούστου. Υπάρχουν αυτοί που θέλουν να βλέπουν κατοστάρες και το γήπεδο να γίνεται… πίστα, υπάρχουν και αυτοί που φτιάχνονται με κλειστά ματσάκια και το παρκέ να μοιάζει ρίνγκ…
