Το κλάμα του Μέσι και η συγγνώμη του Φουντούλη
Το έλεγε ο αείμνηστος Αλκέτας Παναγούλιας: «Ο ποδοσφαιριστής θέλει να κερδίζει και στο δίτερμα. Δεν υπάρχει αδιάφορη αναμέτρηση, ακόμη και όταν παίζεις μπάλα με τον φίλο σου, για την πλάκα σου».
Η ρήση του προπονητή που έφτασε την Εθνική Ελλάδος μέχρι το Μουντιάλ, είχε τις ρίζες της σε όσα διδάχτηκε ο Παναγούλιας στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Σπούδασε ψυχολογία και γρήγορα κατάλαβε ότι στυγνός επαγγελματισμός στον αθλητισμό, δεν υπάρχει.
Η επιβεβαίωση ήρθε στο πρόσωπο του Λιονέλ Μέσι. Αποχαιρετά τη Βαρκελώνη και γεμίζει δάκρυα πριν καν προλάβει να μιλήσει! Το χρήμα δεν απαλύνει τον πόνο.
Ο Μέσι είναι η κλασική περίπτωση ποδοσφαιριστή που ανδρώθηκε σε έναν πολύ μεγάλο σύλλογο. Από τα 13 του χρόνια στην Μπαρτσελόνα, βίωσε κάθε στιγμή ποδοσφαιρικής εξέλιξης, τόσο προσωπικής, όσο και ομαδικής, δρομολογώντας ιστορικές συνθήκες για τους Καταλανούς.
Ακόμη και οι πρόεδροι γονάτιζαν μπροστά του. Όμως ήρθε η στιγμή που η οικονομία του ποδοσφαίρου αποδεικνύεται αμείλικτη. Ο Μέσι πρέπει να φύγει για το Παρίσι, καθώς ο προϋπολογισμός της Μπαρτσελόνα δεν τον αντέχει.
Το κλάμα του Μέσι φέρνει στην επιφάνεια όλα εκείνα που συγκινούν τους ποδοσφαιρόφιλους απανταχού της γης. Ενας σύγχρονος ειρηνικός πόλεμος, γεμάτος συναισθήματα και ιδεοληψίες. Δεν πρόκειται απλά για ένα παιχνίδι.
Πριν από σαράντα περίπου χρόνια, η ποδοσφαιρική Ελλάδα πάθαινε ένα σοκ. Ο στρατηγός του Παναθηναϊκού Μίμης Δομάζος φορούσε τη φανέλα της ΑΕΚ. Αδιανόητο για την εποχή. Οι συζητήσεις έδωσαν και πήραν, αλλά όλοι αποδέχτηκαν ότι αυτή είναι η διάσταση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Στην Μπαρτσελόνα είχε προηγηθεί ο Λουίς Φίγκο που φόρεσε τη φανέλα της μισητής Ρεάλ. Μέχρι και γουρουνοκεφαλή πετάχτηκε μέσα στο γήπεδο από έναν οπαδό που ήθελε να διαδηλώσει την αντίθεσή του.
Σε κανέναν ποδοσφαιριστή στον κόσμο δεν είναι εύκολη αυτή η συναισθηματική αλλαγή. Δείτε τον Μέσι: Δήλωσε ότι ήθελε ακόμη ένα Champions League με την Μπαρτσελόνα. Η διάκριση βρίσκεται πάνω από τον τραπεζικό λογαριασμό.
Ακόμη και εκεί που ο επαγγελματισμός είναι πιο ισορροπημένος με το συναίσθημα, συναντάμε τέτοιες καταστάσεις. Η εθνική μας ομάδα πόλο κατέκτησε το πρώτο μετάλλιο της χώρας σε ομαδικά ανδρικά αθλήματα, στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Παρόλα αυτά, θα θέλαμε το χρυσό και όχι το αργυρό. Πετύχαμε μια τόσο μεγάλη διάκριση και είμαστε στεναχωρημένοι!
Η κυριαρχία του συναισθήματος καταδεικνύεται και στην περίπτωση του πολίστα Αλέξανδρου Παπαναστασίου. Ηξερε ότι καιγόταν το σπίτι του στην Εύβοια, αλλά μπήκε στον ημιτελικό και έπαιξε καλύτερα από κάθε άλλη φορά. Υπάρχει ένα μοναδικό αρχαιοελληνικό συναίσθημα που λέγεται χαρμολύπη. Κάτι τέτοιο θα βίωσε ο Αλέξανδρος.
Όμως η κορυφαία στιγμή για την εθνική πόλο δεν ήταν αυτή. Ηταν η δήλωση του αρχηγού της ομάδας Γιάννη Φουντούλη που ζήτησε συγγνώμη από τους Ελληνες γιατί χάρηκε από τη μεγάλη πρόκριση στον τελικό. Ενιωσε την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη επειδή ήξερε ότι εκείνη την ώρα φλέγονταν ολόκληρη η χώρα. Και το είπε θαρρετά.
Ο Φουντούλης, που ήταν ο σημαιοφόρος στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, έδωσε ένα πολύ καλό μάθημα σε όλους τους Ελληνες πολιτικούς. Αυτούς που ποτέ δεν ζήτησαν συγγνώμη.
