Μας βαρέθηκαν και τους βαρεθήκαμε
Ο Σοφοκλής Πιλάβιος είναι κοσμογυρισμένος άνθρωπος. Πρόεδρος στην ΕΠΟ προ δεκαετίας, εκπρόσωπος του ποδοσφαίρου την ΕΟΕ και τώρα δικαστής στο CAS.
Δεν χάνει την ευκαιρία να ταξιδεύει, όχι μόνο για επαγγελματικούς λόγους, αλλά και για ψυχαγωγικούς. Εκεί μαθαίνεις περισσότερα. Μάλιστα ήταν από τους λίγους Ελληνες που βρέθηκαν στον τελικό του Euro, στο Γουέμπλεϊ.
Σε ένα τέτοιο γεγονός είναι παρούσα η αφρόκρεμα του ποδοσφαίρου. Παίρνεις πολύ πιο γρήγορα τα μηνύματα απ’ ότι θα φτάσουν στην Ελλάδα.
Τον φιλοξενήσαμε στην τελευταία τηλεοπτική «Δίκη» της σεζόν και είπε μια μεγάλη κουβέντα: «Οι ξένοι μας βαρέθηκαν. Βλέπουν ότι δεν γίνεται τίποτε με το ελληνικό ποδόσφαιρο και είναι έτοιμοι να τα παρατήσουν. Να μας αφήσουν στην τύχη μας».
Εχει δίκιο. Οι προσπάθειες της Διεθνούς Επιτροπείας δεν απέδωσαν, οι αρχιδιαιτητές λοιδορήθηκαν και μοιάζει να δικαιώνεται η φράση «φτου κι απ’ την αρχή».
Παράλληλα ο κ. Πιλάβιος ως δικαστής του CAS αντιμετωπίζει μια πραγματικότητα. Η Ελλάδα είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια στα χρέη προς ποδοσφαιριστές και το Ανώτατο Αθλητικό Δικαστήριο της Λωζάνης αναγκάζεται σε πολλές περιπτώσεις να επιλύει τις οικονομικές διαφορές σε βάρος των ομάδων μας.
Η ρετσινιά μας ακολουθεί παντού. Κακοπληρωτές και ανοργάνωτοι. Ανεπίδεκτοι μαθήσεως.
Όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά του λόφου. Υποτίθεται ότι οι ξένοι ήρθαν στη χώρα μας για να μας δώσουν τεχνογνωσία και να πετύχουν τις ισορροπίες που θα έβαζαν ένα τέλος στην τοξική ατμόσφαιρα.
Απέτυχαν παταγωδώς οι υπερεθνικοί φίλοι μας. Αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι έπαψε να υφίσταται η καχυποψία όσο σφυρίζουν ξένοι διαιτητές, το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν κατάφερε να δημιουργήσει αποτρεπτικούς μηχανισμούς απέναντι στη διαφθορά.
Είναι προφανές ότι η FIFA και η UEFA δεν είχαν σχέδιο από την εποχή που επέλεξαν τον αείμνηστο Κωστάκη Κουτσοκούμνη. Ηθελαν απλώς να λειάνουν τις αντιθέσεις.
Ισως είναι και δύσκολο να μας καταλάβουν. Ο Αυστριακός Χούμπελ έλεγε συχνά – πυκνά ότι δεν μπορεί να αντιληφθεί τη λογική που επικρατεί στην ΕΠΟ. Εμενε άναυδος με τις συνεχείς διαρροές, οι ανατροπές συμπεριφορών έμοιαζαν αδιανόητες και στο τέλος της ημέρας επέλεγε να καθίσει στη γωνιά του.
Ο Τσέχος Φούσεκ επέλεξε άλλη οδό. Εγινε φίλος με τους Ελληνες, τα κουτσοέπινε μαζί τους και απορροφήθηκε από το σύστημα.
Αποδείχτηκε ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν μπορεί να βρει το δρόμο του μέσα από διεθνείς ντιρεκτίβες. Εχει τη μοναδικότητά του και πρέπει να το διορθώσουν οι ίδιοι οι άνθρωποί του.
Πάντως, όχι με βίαιες αναδιαρθρώσεις ούτε με κρατικες αντιλήψεις ανελευθερίας και χειραγώγησης και που μας πάνε πενήντα χρόνια πίσω.
